Eenzuel
|
Dëse Sproochen- a Linguistikartikel ass eréischt just eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran. |
D'Eenzuel (oder Singular, vum lat. (numerus) singularis „wat an der Eenzuel steet“, ofgeleet vu lat. singulares „eenzeg“; ofgekierzt sg.), ass an der Grammaire eng Bezeechnung fir en Numerus, deen "(genee) een", oder och eppes, wat een net ziele kann, ausdréckt. De Contraire ass d'Méizuel (oder Plural).
Eenzuel bei Artikelen[änneren | Quelltext änneren]
Eenzuel bei Substantiver[änneren | Quelltext änneren]
Eenzuel am Lëtzebuergeschen[änneren | Quelltext änneren]
 Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.
|
Besonnesch Fäll[änneren | Quelltext änneren]
E Substantiv, dat nëmmen an der Eenzuel gebräichlech ass (Uebst, Reen, Sand, …), gëtt Singularetantum genannt. Eent dat just an der Méizuel gebraucht gëtt (Leit, Onkäschten, Véi, …) ass e Pluraletantum.
Heiansdo steet e Verb am Singular, obwuel de Sujet am Fong e Plural verlaange géif (z. B. Bei him ass Happ a Malz verluer); kuckt: Singularis materialis.