h Persei

Vu Wikipedia
NGC 869 (h Persei)
Den h Persei riets an de Chi Persei lénks am Bild
Stärebild Perseus (Per)
Positioun fir d'Equinoxe J2000.0
Rektaszensioun 02h 19m
Deklinatioun + 57° 09'[1]
Ausgesinn
Hubble-Sequenz I3r[2]
Visuell Magnitude +5,3[1] mag
Visuell Magnitude
(B-Band)
+5,74[1] mag
Wénkelduerchmiesser 30'
Physikalesch Donnéeën
Gehéiert zu Perseus OB1, Mëllechstrooss
Distanz (Lj) ronn 6800
PC = ronn 2100[3]
Routverrécklung -0,000133 ± 0,000007
Radialvitess (-40 ± 2)[1]
Geschicht
Entdecker Hipparch
Entdeckungsdatum 130 v. Chr.
Katalog- an Entdeckerbezeechnungen
0215+569
24
GC 512
h 207
H 6,33
NGC 869
OCl 350

Den h Persei (NGC 869) an de Chi Persei (NGC 884) sinn zwéin Nopeschstärekéip déi en Duebelstärekoup am Stärebild Perseus bilden.

Den h Persei, ass e +5,3 mag hellen, oppene Stärekoup an ass bei enger Wénkelausdeenung vun 30' mat bloussem A als schwaachen Niwwelfleck ze gesinn.

Den oppene Stärekoup NGC 869 gouf schonn am Joer 130 v. Chr. vum griicheschen Astronom Hipparch beschriwwen.

Kuckt och[änneren | Quelltext änneren]

Portal Astronomie

Literatur[änneren | Quelltext änneren]

  • Rudolf Jung: h und χ Persei. Dissertation. Universität Bonn. Dümmler, Berlin 1937.

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: NGC 869 – Biller, Videoen oder Audiodateien

Referenzen[Quelltext änneren]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 SIMBAD database, operated at CDS, Strasbourg, France
  2. Students for the Exploration and Development of Space
  3. A site Devoted to Stellar Clusters in the Galaxy and the Magellanic Clouds