Lille

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lille
miasto i gmina
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Francja

Region

 Hauts-de-France

Departament

Nord

Okręg

Lille

Kod INSEE

59350

Powierzchnia

34,83 km²

Populacja (2018)
• liczba ludności


235 189

• gęstość

6752 os./km²

Kod pocztowy

59000, 59160, 59260, 59777, 59800

Położenie na mapie Nord
Mapa konturowa Nord, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lille”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Lille”
Położenie na mapie regionu Hauts-de-France
Mapa konturowa regionu Hauts-de-France, u góry znajduje się punkt z opisem „Lille”
Ziemia50°38′N 3°04′E/50,633333 3,066667
Strona internetowa
Brama Paryska

Lille ( [lil], niderl. Rijsel, flam. Rysel) – miasto i gmina w północnej Francji, siedziba prefektury departamentu Nord oraz stolica regionu Hauts-de-France, główne miasto historycznej krainy Flandrii.

Place Général-de-Gaulle

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Miasto jest zamieszkiwane przez 235 189 mieszkańców (2018)[1]. Wraz z pobliskimi miastami m.in. Roubaix, Tourcoing oraz Villeneuve-d’Ascq, Lille tworzy wspólnotę 85 gmin (Lille Métropole Communauté urbaine) i zespół miejski liczący 1 143 125 mieszkańców (2005). Wraz z miastami Kortrijk, Mouscron, Tournai i Menen w Belgii tworzy konurbację o zaludnieniu ok. 1,9 miliona osób (Eurométropole Lille-Kortrijk-Tournai).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lille uzyskało prawa miejskie na pocz. XII w. Stolica średniowiecznego Hrabstwa Flandrii, ważny ośrodek sukiennictwa i handlu. W 1297 zostało zdobyte przez króla Francji, Filipa IV Pięknego. W 1369 zostało zwrócone hrabiom Flandrii; następnie we władaniu Burgundii, Austrii i Hiszpanii.

W trakcie wojny dewolucyjnej Lille zostało zdobyte przez wojska francuskie dnia 17 sierpnia 1667 i przyłączone do Francji na mocy pokoju akwizgrańskiego z 2 maja 1668 roku[2]. W ramach umacniania granicy północnej Francji miasto zostało ufortyfikowane pod kierownictwem Sebastiana Vaubana, przy czym prace trwały 12 lat i dały zatrudnienie około 10 000 robotnikom[3]. W 1708 było oblegane przez Austriaków i Anglików. Pokojem w Utrechcie z 1713 przyznane Francji. W 1792 bezskutecznie oblegane przez Austriaków.

W 1804 Lille zostało stolicą departamentu Nord. W XIX w. nastąpił rozwój przemysłu tekstylnego, metalowego i chemicznego, z czym wiązała się migracja robotników cudzoziemskich. W drugiej poł. XIX w. co czwarty mieszkaniec Lille przybył z Belgii[4].

W latach 19141918 oraz 19401944 okupowane przez Niemców i poważnie zniszczone.

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Do lat 80. XX wieku było głównym miastem zagłębia górniczo-hutniczego Nord. Restrukturyzacja i zamknięcie nierentownych kopalń spowodowała zmianę funkcji miasta. Przemysł włókienniczy, maszynowy, elektrotechniczny, chemiczny i spożywczy.

Transport i komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Połączenie autostradą A 1 z Paryżem, autostradą A 25 z Dunkierką, autostradą A 14 z Gandawą i Antwerpią, autostradą A 8 z Brukselą. Połączenia szybką koleją: TGV z Paryżem, Eurostar z Londynem i Thalys z Brukselą i Amsterdamem. Międzynarodowy port lotniczy Lille-Lesquin i rzeczny, metro i tramwaje.

Uczelnie[edytuj | edytuj kod]

W Lille znajdują się 4 uniwersytety (Université Lille Nord de France, École centrale de Lille, ESME Sudria, IÉSEG School of Management), Katolicki Uniwersytet (Facultés Catholiques de Lille) i inne liczne szkoły wyższe. Zarówno w Uniwersytecie Lille, jak i w Uniwersytecie Katolickim zostały założone katedry literatury i języka polskiego. Na jednym i na drugim wielką rolę odegrał prof. Wacław Godlewski.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajdują się m.in.:

Sport[edytuj | edytuj kod]

W mieście swoją siedzibę ma klub piłkarski Lille OSC. Metropolia Lille w 2011 była gospodarzem lekkoatletycznych mistrzostw świata juniorów młodszych[5].

Współpraca[edytuj | edytuj kod]

Miejscowości partnerskie:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Populations légales 2018 − Commune de Lille (59350) | Insee [online], www.insee.fr [dostęp 2021-04-08].
  2. Pierre Gaxotte: Ludwik XIV. Warszawa: PIW, 1984, s. 156. ISBN 83-06-01050-7.
  3. Pierre Gaxotte: Ludwik XIV. Warszawa: PIW, 1984, s. 177. ISBN 83-06-01050-7.
  4. Jan Baszkiewicz: Francja w Europie. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2006, s. 90. ISBN 83-04-04837-X.
  5. IAAF Council Meeting notes, Monaco – 22 November [online], iaaf.org [dostęp 2011-06-28] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]


Widok na Grand-Place de Lille nocą
Widok na Grand-Place de Lille nocą