Blannschlécher
(Virugeleet vu(n) Anguis fragilis)
|
Dëse Biologiesartikel ass eréischt just eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran. |
| Blannschlécher | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Systematik | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Wëssenschaftlechen Numm | |||||||||||||||||
| Anguis fragilis Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||
De Blannschlécher (laténgesch: Anguis fragilis; Däitsch: Blindschleiche; Franséisch: orvet) ass eng Echsenaart aus der Famill vun de Schlécher (Anguidae). De Blannschlécher huet keng Patten, soudatt hien dacks fir eng Schlaang gehale gëtt.
En erwuessene Blannschlécher ass an der Moyenne 35–45 cm laang (max. 50 cm). Blannschlécher kënne 50 Joer al ginn.
Dem Henri Klees no heescht hien och nach: Adder, Blanneschlécher, Blandschlécher, Blank-, Blénkschlécher, Blindschleich, Blindschleech, Bléintschléier, Blënnschlécher, Blënzelt, Blënzert, Land-, Lank- a Lannschlécher.
Bibliographie[änneren | Quelltext änneren]
- Klees, Henri, 1981. Luxemburger Tiernamen. Beiträge zur luxemburgischen Sprach- und Volkskunde Nr. XIV. Imprimerie Pierre Linden, Luxemburg.
Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]
| Commons: Anguis fragilis – Biller, Videoen oder Audiodateien |
