Géraud Christophe Michel Duroc

Vu Wikipedia
Géraud Christophe Michel Duroc
Gebuertsnumm Géraud Hubert Christophe de Michel du Roc de Brion
Gebuer 25. Oktober 1772
Pont-à-Mousson
Gestuerwen 23. Mee 1813
Markersdorf
Doudesursaach am Asaz gefall
Nationalitéit Frankräich
Aktivitéit Diplomat, Politiker, Militär

De Géraud de Michel du Roc de Brion, genannt Michel Duroc, Duc de Frioul, gebuer de 25. Oktober 1772 zu Pont-à-Mousson a gestuerwen den 23. Mee 1813 zu Markersdorf bei Görlitz u senge Blessen, déi hien den Dag virdrun an engem Réckzuchsgefecht no der Schluecht vu Bautzen erlidden hat, war e franséische Général de divison a Grand maréchal du palais vum Napoleon.

D'Haaptplaz vu Pont-à-Mousson heescht zënter 1853 « Place Duroc ».

Zu Lëtzebuerg lieft hien an e puer Anekdote weider. Déi eelst dierft wuel d'Anekdot sinn, déi de Jean-François Gangler 1847 a sengem Lexicon der Luxemburger Umgangssprache beim Stéchwuert „Ganache“, dat hie mat „Dummkopf“, also “Topert“, iwwersetzt, erzielt:[1]

Le mot ganache, […] nous l'aurions complètement passé sous silence, si l'empereur Napoléon ne s'en était servi un jour dans une circonstance importante. Madame, disait l'empereur à l'impératrice Marie-Louise, votre père est une ganache. L'impératrice, qui ne savait pas assez le français pour comprendre tout ce qu'il y a de sel attique dans cette injure : ganache, s'en va demander à Duroc ce que veut dire le mot ganache, appliqué par l'empereur Napoléon à l'empereur d'Autriche. « Ganache, reprend Duroc, cela veut dire grand homme. Le père de Votre Majesté est un grand homme. » Voilà l'impératrice qui·ne dit mot; mais, à·quelques mois de là, un jour que l'empereur Napoléon présentait à l'impératrice un de ses généraux vainqueurs, qui lui venaient de toutes les frontières : « Monsieur le général, dit l'impératrice, avec son plus aimable sourire, vous êtes une illustre ganache. »

Eng aner Anekdot ass 1932 am Luxemburger Wort an der Rubrik Aus unserer Mappe ze fannen:[2]

Napoleon saß eines Morgens beim Frühstück, als man ihm Seedepeschen von Boulogne überbrachte. Er reichte die Meldungen dem Großmarschall Duroc, der mit bei Tische saß, damit er sie ihm vorlese. Duroc begann: „Die Escadre wartet nur noch auf den Wind seiner Exzellenz, um in See zu gehen!“ „Was soll das heißen?“, fragte Napoleon. Der Großmarschall wiederholte seine Worte. Nun nahm Napoleon ihm die Blätter aus der Hand, las selbst und brach sofort in ein schallendes Gelächter aus. Darauf reichte er die Depeschen Duroc zurück und bat ihn, im Lesen fortzufahren. Der Großmarschall las nun weiter und erwähnte noch verschiedene Mal den „Wind seiner Exzellenz“, wobei Napoleon jedesmal aus vollem Halse lachte. Duroc, der meinte, das Schreiben enthalte durchaus nichts Lächerliches, geriet durch das Lachen schließlich in große Verlegenheit, wagte jedoch nicht, sich zu äußern. „Sie wundern sich über mein Lachen?“, sagte Napoleon nun zu ihm, „aber wer kann da ernst bleiben, wenn Sie das S. E. (Sud Est — Süd-Ost) immer Son Excellence lesen, da es doch Süd-Ost heißt und der „Wind Seiner Exzellenz" nichts anderes als „Süd-Ostwind“ ist!“

1938 huet d'satiresch Zäitschrëft De Mitock déi selwecht Geschicht a liicht verännerter Form ënner dem Titel Ein neuer Wind publizéiert.[3]

Literatur[änneren | Quelltext änneren]

  • Musée Au fil du papier, 2013. Duroc, l'ami de Napoléon. Pont-à-Mousson, 21 S.

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Referenzen[Quelltext änneren]

  1. Gangler, J.F., 1847, Lexicon der Luxemburger Umgangssprache, S. 165.
  2. Luxemburger Wort 1932-11-19, S. 10 (Aus unserer Mappe).
  3. De Mitock 1938-09-22, S. 3.