Op den Inhalt sprangen

Størmer-Zuel

Vu Wikipedia

Eng Størmer-Zuel, och als Arkuskotangens-irreduzibel Zuel (englisch arc-cotangent irreducible number) bezeechent, ass eng natierlech Zuel , fir déi de gréisste Primfaktor vun méi grouss oder gläich ass. Den Numm kënnt vum norwegesche Geophysiker a Mathematiker Carl Størmer.

Eng natierlech Zuel heescht Størmer-Zuel, wann et eng Primzuel gëtt mat a , woubäi | fir d'Deelbarkeetsrelation steet.[1]

n=33 ass eng Størmer-Zuel. De gréisste Primfaktor vun ass , an deen ass méi grouss wéi .

Størmer-Zuelen

[änneren | Quelltext änneren]

Follgend Zuele si Størmer-Zuelen:[2]

1, 2, 4, 5, 6, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 16, 19, 20, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 33, 34, 35, 36, 37, 39, 40, 42, 44, 45, 48, 49, 51, 52, 53, 54, 56, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 69, 71, 74, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 92, 94, 95, 96, …

Den John Todd huet bewisen, datt déi Suite weeder endlech nach koendlech ass.

Størmer-Zuelen triede beim ënnersiche vu Wäerter vun der Arkuskotangens-Funktioun a ganzzuelegen Stellen op. Sou e Wäert nennt een (och Gregory-Zuel genannt) reduzibel, wann en als ganzzueleg Linearkombination

sou Wäerter op méi kleng Stelle geschriwwe ka ginn, wéi zum Beispill

Et stellt sech eraus, datt genee dann irreduzibel, also net sou eng Linearkombination ass, wann eng Størmer-Zuel ass.[3] Déi gewisen Aart vun der Zerleeung erkläert déi uganks genannt alternativ Bezeechnung „Arkuskotangens-irreduzibel Zuel“.

Referenzen an Notten

[Quelltext änneren]
  1. John Horton Conway, Richard Kenneth Guy: The Book of Numbers, Copernicus Press, S. 246
  2. Folge A005528. Gekuckt de(n) 30.03.2025.
  3. John Todd: A Problem on Arc Tangent Relations, American Mathematical Monthly (1949), Band 56, No. 8, Seiten 517–528.