Hirringsschlot
Dä Lemma-Titel he es op Kölsch buchstabeet nohm Wrede.
(mih kölsche Sigge)
un jeschrevve wie beim Wrede
(mih Sigge jeschrevve wie beim Wrede)
Dä Rheinische Hirringsschlot es en Schlot us Hirring, Fleisch, Ädäppel, Rude Beete, un ander Saach. Fröher wor en Hirring jet för ärm Lück för ze esse. Ävver hückzedach es dä Hirringsschloot e Leckerbesse för Schmecklecker. Et es en ahl rheinisch Esse, dat vun Jeneration zo Jeneration wiggerjejovve weed.
Traditionsjemäß ess mer dä Hirringschloot met sibbe Zotate, die Jlöck brenge solle, em Hellije Kölle am Hellije Ovend. Weil dä Hellije Ovend zällt noch zem Advent, un dä Advent wor fröher en Faastezick.
Hirringschloot weed överall jejesse wo et Hirring jitt. Dat es vör allem am Meer, en Skandinavie, Holland unn nit esuh wick vonn dä Köste wech. Et jitt dusenderlei Aate en ze maache, dä rheinische Hirringsschlot es nur eine vun ville Zorte. Hä weed ävver nit nur em Rhingland jejesse sondern och in Jejende die kei eijene Hirrings-Tradition hän.
Wie määt mer en?[Ändere · der Quälltäx ändere]
Wat en dä Hirringsschlot erinn muß:
- Hirring (jesalze unn jewässert) oder Bismarkhirring us em Jlas
- Fleisch (Rind)
- Ädäppel (Quallmanner)
- Rude Beete
- Wallnöß
- Jürksche
- Öllich
- Eier (haatjekoch)
- Zauß med Sahne un Mayonaise
- Salz, Zucker, Peffer, Essich
Loor och nohh[Ändere · der Quälltäx ändere]
- Hirrings-Stip (jet ähnlich, ävver nit et jleiche)