Pierre Schiltz (Ingenieur)
|
Dësen Artikel beschäftegt sech mat dem Ingenieur-Chimiste Pierre Schiltz. Fir aner Leit mam selwechten Numm, kuckt wgl. Pierre Schiltz. |
| Pierre Schiltz | |
|---|---|
| Gebuer |
7. Abrëll 1890 Lonkech |
| Gestuerwen |
28. September 1954 Déifferdeng |
| Nationalitéit | Lëtzebuerg |
| Aktivitéit | Chimist |
 | |
De Pierre Schiltz, gebuer de 7. Abrëll 1890 zu Lonkech, a gestuerwen den 28. September 1954 zu Déifferdeng[1], war e lëtzebuergeschen Ingenieur-chimiste a Wëssenschaftler[2].
De Pierre Schiltz huet als Ingenieur-chimiste bei der Hadir geschafft. Hien huet och Coursen an der “Léierbud” vun der Schmelz (École professionelle de Differdange) ginn[2].
Hie gouf 1920 Member vun der SNL; vun 1925 bis 1929 war hien de President vun der geologescher Sektioun vum Veräin. Am Joer 1923 ass hie membre correspondant vun der wëssenschaftlecher Sektioun vum Institut grand-ducal ginn[2].
Am Bulletin vun der SNL huet hien eng ganz Rei vu geologeschen Artikelen a Rapporte vun Excursioune publizéiert. Säi leschten Artikel ass 1953 an den Archives vun der Section des sciences vum Institut grand-ducal erauskomm. Seng Artikelen hu sech virun allem mam Dogger an der Minett befaasst. Hien ass och bekannt fir seng Artikelen iwwer de Boufferdanger Muer[3].
Literatur
[änneren | Quelltext änneren]- Heuertz, M., 1955. Nécrologie. Pierre Schiltz, 1890-1954. Bulletin de la Société des naturalistes luxembourgeois 59 (1954), S. 12-16.[1]
- Massard, J.A., 1990. La Société des Naturalistes Luxembourgeois du point de vue historique. Bulletin de la Société des naturalistes luxembourgeois 91, S. 5-214.
Referenzen
[Quelltext änneren]- ↑ Archives de l'Institut grand-ducal de Luxembourg, section des sciences naturelles, physiques et mathématiques 22 (1954), S. 256 (Décès); do steet als Doudesdag den 28. September 1954 (dësen Datum ass an engem Mail vum Biergeramt vun der Stad Déifferdeng vum 17. Mee 2016 confirméiert ginn. Bei Heuertz 1955 steet iertëmlecherweis: 23. September, en Drockfeeler dee bei Massard 1969: S. 169, iwwerholl ginn ass.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Heuertz 1955, Massard 1990, S. 169.
- ↑ Eng Lëscht vu senge Publikatioune fënnt een am Noruf, deen de Marcel Heuertz publizéiert huet; weider Detailer si bei J.A. Massard & G. Geimer: Table générale des publications de la Société de Botanique du Grand-Duché de Luxembourg (1874-1905) et de la Société des Naturalistes Luxembourgeois (1891-1989), avec index analytique des matières. Bulletin de la Société des naturalistes luxembourgeois, 91 (1990), ze fannen (Nr. 198-200, 549, 666-668, 878-894, 1167, 2592, 2595, 2641).