Dortmund

Vu Wikipedia
Dëse Geographiesartikel iwwer Däitschland ass eréischt eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran.
Dortmund
Land Däitschland
Bundesland Nordrhein-Westfalen
Regierungsbezierk Arnsberg
Buergermeeschter Ullrich Sierau
Awunner 593.317 (31. Dezember 2022)
Fläch 280.42
Héicht 76
Koordinaten 51°30'50"N, 7°27'55"O
Telefonszon 0231
Postcode 44135–44388
Websäit https://www.dortmund.de/
Jumelage mat Amiens, Buffalo, Leeds, Novi Sad, Xian, Zwickau


Dortmund ass mat ronn 580.000 Awunner déi drëttgréisste Stad an Nordrhein-Westfalen. Et ass och eng bekannt Universitéitsstad.

Geschicht[änneren | Quelltext änneren]

Dortmund gouf ëm 880 déi éischt Kéier ernimmt als "Throtmanni"[1] (alsächsesch fir "Schlondbierg"). D'Stad louch um Westfäleschen Hellwee a gouf am Laf vum 13. Joerhonnert Member vun der Hanse. Am Drëssegjärege Krich huet Dortmund uerg gelidden an ass doropshi bis zum Joer 1793 op nëmme 4500 Awunner néiergaang. En zweeten Opstig verdankt se vun der Mëtt vum 19. Joerhonnert un dem Kuelebiergbau an der Stolproduktioun, soudatt se sech zur Industriestad mausere konnt.

Kuckeswäertes[änneren | Quelltext änneren]

Kuckt och[änneren | Quelltext änneren]

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: Dortmund – Biller, Videoen oder Audiodateien
  1. Rudolf Kötzschke (Hrsg.): Die Urbare der Abtei Werden a. d. Ruhr (= Publikationen der Gesellschaft für rheinische Geschichtskunde XX: Rheinische Urbare). Bd. 2: A. Die Urbare vom 9.-13. Jahrhundert. Hrsg. von Rudolf Kötzschke, Bonn 1908, Nachdruck Düsseldorf 1978, Bd. 3: B. Lagerbücher, Hebe- und Zinsregister vom 14. bis ins 17. Jahrhundert, Bonn 1908, Nachdruck Düsseldorf 1978, Bd. 4,I: Einleitung und Register. I. Namenregister. Hrsg. von Fritz Körholz, Düsseldorf 1978, Bd. 4,II: Einleitung, Kapitel IV: Die Wirtschaftsverfassung und Verwaltung der Großgrundherrschaft Werden. Sachregister. Hrsg. von Rudolf Kötzschke, Bonn 1958