Policeroman
De Policeroman huet sech eréischt an den 1950er Joren als eng Ënnergattung vum Kriminalroman entwéckelt an den Detektivroman méi a méi vum Bichermaart verdrängt. Dat wëllt awer net heeschen, datt keng Polizisten am Detektivroman virkommen, mee wann, da spille si eng Nieweroll, wéinstens am engleschen an amerikanesche Krimi. Am franséischen ''roman policier'' ass dat anescht, dofir heescht deen sou, och wa keen eenzege Polizist dra virkënnt.[1]
De Fortschrëtt vum Detektiv op de Polizist läit fir d'alleréischt an der Entwécklung vun der Wëssenschaft an Technik um Gebitt vun der biometrescher Identifikatioun an an der forensescher Traumatologie, Toxikologie a Serologie (Geriichtsmedezin). Den Asaz vun der Kriminaltechnik, wéi d'Ballistik an d'Fangerofdréck, gëtt ëmmer méi wichteg fir d'Ermëttlungsaarbecht vun der Police.
Zousätzlech ass d'Zesummenaarbecht an enger Ekippe, wéinst den komplementare Qualifikatioune vun de professionelle Polizisten, zu enger organisatoresch Noutwendegkeet ginn, sou datt den Detektiv duerch ee kollektiven Held ersat gëtt: De Kommissär a seng Inspekteren.
Säit den 1980er Jore gehéiert den Detektivroman der Vergaangenheet an de Policeroman d'Zukunft, well deier Apparater nëmme mat engemëffentlechem Budget finanzéiert kënne ginn. De Policeroman ass grad wéi den Detektivroman weiderhin analytesch. Mee elo geet et net méi eleng ëm dem Hercule Poirot seng kleng gro Zellen, mee ëm d'Systematik vum Steve Carella sengem 87. Revéier. Dofir heescht dat neit Schema police procedural novel/detective/school. Dësen Numm huet mam wichtegste Begrënner vun där Schoul ze dinn, dem Ed McBain[2], grad sou wéi de Raymond Chandler an den Dashiell Hammet déi de Begrëff vum ''hard-boiled detective'' gepräägt hunn.
Am Laf vun de Joren ass de Policeroman mat ettleche spatze Bemierkungen, schaarfen Humor, sozialpolitesche Kommentaren ugeräichert ginn. Am Realismus vun den Dialogen a vun den Handlunge souwéi an der humanistesch Astellung vun deene Figure, déi dem Lieser zur Identifikatioun ugebuede ginn, ass déi gréisst Variatiounsbreet z'erkennen.
Literatur[änneren | Quelltext änneren]
- Kniesche, Thomas (2015). Einführung in den Kriminalroman. Darmstadt: WB
- MacDonald Erin (2012). Ed McBain/Evan Hunter. A Literary Companion. Jefferson(NC) & London: McFarland