Émile Zola

Vu Wikipedia
Émile Zola
Gebuertsnumm Émile Édouard Charles Antoine Zola
Gebuer 2. Abrëll 1840
Paräis
Gestuerwen 29. September 1902
Paräis
Doudesursaach Kuelestoffmonoxidvergëftung
Nationalitéit Frankräich
Aktivitéit Konschtkritiker, Romancier, Essayist, Dramatiker, Novellist, Literaturkritiker, Theaterkritiker, Journalist, Schrëftsteller, Dichter, Fotograf
Mamm Émilie Aubert

Den Émile Zola, gebuer den 2. Abrëll 1840 zu Paräis an do gestuerwen den 29. September 1902, war e franséische Schrëftsteller.

Vun 1862 un huet den Émile Zola beim Verlagshaus Hachette geschafft an do huet hien eng Rei Schrëftsteller kennegeléiert. Hien hat Moler vum deemools neien Impressionismus a sengem Bekanntekrees an huet déi Stilrichtung ëffentlech verdeedegt.

1865 huet e sech dozou entscheet säi Liewe ganz der Schrëftstellerei ze widmen.

00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

Wierker[änneren | Quelltext änneren]

Editioune vum Gesamtwierk[änneren | Quelltext änneren]

  • Contes et Nouvelles, Les Rougon-Macquart, édition établie par Henri Mitterand, Gallimard, coll. « Bibliothèque de La Pléiade ».
  • Œuvres complètes, édition établie par Henri Mitterand, Cercle du Livre Précieux.
  • Œuvres complètes en 43 volumes, avec illustrations originales de TIM, édition distribuée par le Cercle du Bibliophile.
  • Les Rougon-Macquart, édition établie par Colette Becker, Robert Laffont, coll. « Bouquins ».
  • Œuvres complètes, sous la direction de Henri Mitterand, Nouveau Monde Éditions.

Sachtexter[änneren | Quelltext änneren]

  • Mes haines, causeries littéraires et artistiques, A. Faure, Paris, 1866. En ligne
  • Mon Salon, Librairie centrale, Paris, 1866. En ligne
  • Édouard Manet, étude biographique et critique, E. Dentu, Paris, 1867. En ligne
  • À propos de « L'Assommoir », mam Édouard Rod, 1879.
  • Le Roman expérimental, Charpentier, Paris, 1880 ; nei kommentéiert Editioun, GF-Flammarion, 2006.
  • Nos auteurs dramatiques, Charpentier, Paris, 1881.
  • Les Romanciers naturalistes, Charpentier, Paris, 1881.
  • Le Naturalisme au théâtre, les théories et les exemples, Charpentier, Paris, 1881.
  • Documents littéraires, Charpentier, Paris, 1881.
  • Une campagne (1880-1881), Charpentier, Paris, 1882.
  • Nouvelle campagne (1896), Fasquelle, Paris, 1897.
  • Humanité, vérité, justice. L'affaire Dreyfus. Lettre à la jeunesse, Fasquelle, Paris, 1897.
  • « J'accuse…! », L'Aurore, 13. Jan. 1898.
  • Les Quatre Évangiles, 1899.
  • L'Affaire Dreyfus, la vérité en marche, Fasquelle, Paris, 1901.

Romaner an Novellen[änneren | Quelltext änneren]

  • Contes à Ninon, J. Hetzel et A. Lacroix, Paris, 1864 ; Charpentier, Paris, 1878.
  • La Confession de Claude (Roman), A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1865.
  • Villégiature, erauskomm an Le Petit journal, Paris, 1865.
  • L'Attaque du Moulin, 1880.
  • Le Vœu d'une morte, A. Faure, Paris, 1866.
  • Les Mystères de Marseille (Roman), A. Arnaud, Marseille, 1867.
  • Thérèse Raquin (Roman), A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1867.
  • Madeleine Férat (Roman), A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1868.
  • Nouveaux Contes à Ninon, 1874.
  • Nantas, 1878.
  • Les Soirées de Médan (1880), zesumme mam Guy de Maupassant, Joris-Karl Huysmans, Léon Hennique, Henry Céard a Paul Alexis, Charpentier, Paris, 1880.
  • Jacques Damour, 1880.
  • Madame Sourdis, 1880.
  • Le Capitaine Burle, (dodra sinn och Comment on meurt ; Pour une nuit d'amour ; Aux champs (dodranner: La Banlieue, Le Bois, La Rivière) ; La Fête à Coqueville ; L' Inondation. Le Capitaine Burle koum och bei Éditions Marpon an E. Flammarion eraus).
  • Naïs Micoulin (Novellen), Charpentier, Paris, 1884.
  • La Mort d'Olivier Bécaille (Novell), 1884.

Serie Rougon-Macquart[änneren | Quelltext änneren]

  • La Fortune des Rougon, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1871.
  • La Curée, A. Lacroix, Verboeckhoven et Cie, Paris, 1872.
  • Le Ventre de Paris, Charpentier, Paris, 1873.
  • La Conquête de Plassans, Charpentier, Paris, 1874.
  • La Faute de l'abbé Mouret, Charpentier, Paris, 1875.
  • Son Excellence Eugène Rougon, Charpentier, Paris, 1876.
  • L'Assommoir, Charpentier, Paris, 1878.
  • Une page d'amour, Charpentier, Paris, 1878.
  • Nana, Charpentier, Paris, 1880.
  • Pot-Bouille, Charpentier, Paris, 1882.
  • Au Bonheur des Dames, Charpentier, Paris, 1883.
  • La Joie de vivre, Charpentier, Paris, 1883.
  • Germinal, Charpentier, Paris, 1885.
  • L'Œuvre, Charpentier, Paris, 1886.
  • La Terre, Charpentier, Paris, 1887.
  • Le Rêve, Charpentier, Paris, 1888.
  • La Bête humaine, Charpentier, Paris, 1890.
  • L'Argent, Charpentier, Paris, 1891.
  • La Débâcle, Charpentier et Fasquelle, Paris, 1892.
  • Le Docteur Pascal, Charpentier et Fasquelle, Paris, 1893.

Serie Les Trois Villes[änneren | Quelltext änneren]

  • Lourdes, Charpentier et Fasquelle, Paris, 1894.
  • Rome, Charpentier et Fasquelle, Paris, 1896.
  • Paris, Charpentier et Fasquelle, Paris, 1898.

Serie Quatre Évangiles[änneren | Quelltext änneren]

  • Fécondité, Fasquelle, Paris, 1899.
  • Travail, Fasquelle, Paris, 1901.
  • Vérité, Fasquelle, Paris, 1903 (publication posthume).
  • Justice (resté à l'état de notes préparatoires).

Theater[änneren | Quelltext änneren]

  • Perrette, 1861.
  • Thérèse Raquin (Drama a 4 Akten), nom Roman mam selwechten Numm, Charpentier, Paris, 1875
  • Les Héritiers Rabourdin (comédie en 3 actes), Charpentier, Paris, 1874
  • Le Bouton de rose, 1878
  • Renée (pièce en 5 actes), Adaptatioun vu La Curée, 1887.
  • Madeleine (1889), écrit en 1865.

Lyresch Gedichter[änneren | Quelltext änneren]

  • Messidor, Fasquelle, Paris, 1898.
  • L'Ouragan, Fasquelle, Paris, 1901.

Chroniken[änneren | Quelltext änneren]

  • La République en marche. Chroniques parlementaires. Fasquelle, 1956.

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: Émile Zola – Biller, Videoen oder Audiodateien