Op den Inhalt sprangen

Sistani Leit

Vu Wikipedia
Dësen Artikel entsprécht net de Wikipediakrittäre fir en enzyklopedeschen Artikel. Dat kann dru leien datt Schreif- oder Tippfeeler dran ze fanne sinn, oder en nach net nom Stil vun engem Wikipediaartikel formatéiert gouf. Et kann och sinn, datt den Inhalt net an eng Enzyklopedie gehéiert, sou wéi en am Moment do steet. Fir ze verhënneren datt dësen Artikel eventuell geläscht gëtt, muss en onbedéngt iwwerschafft ginn.
Männer, mat Schwäerter déi Shamshir eng Variant vum Sistanidanz danzen

D'Sistani (historesch och "Sekzai" genannt) sinn eng ethnesch Grupp vun iraneschen Hierkonft déi haaptsächlech an der Regioun Sistan am Südoste vum Iran an historesch am Südweste vun Afghanistan liewen. Hir Sprooch ass Farsi a Sistani Dialekt. [1]

Wat d'Rass ugeet, betruecht de Rawlinson d'Sistanis, zesumme mat de Jamshidis vun Herat, als reng Beispill vun der arescher Rass.[2][3]

An der Vergaangenheet hunn d'Leit vu Sistan Mëtteliranesch Dialekter geschwat wéi Parthian Pahlavi, Mëtt Persesch (Sasanian Pahlavi) an elo schwätzen se en Dialekt vun Persesch Sprooch bekannt als Sistani.[4]D'Sistani sinn d'Iwwerliewenden vun de Scythian Stämme [5] D'Scythians waren déi lescht Grupp vun Arier, déi an den Iran am Joer 128 v.[6][7][8]Si liewen an den zentralen an nërdlechen Deeler vu Sistan a Baluchistan Provënz. An de leschte Joerzéngte si si aus verschiddene politeschen a klimatesche Grënn an aner Deeler vum Iran migréiert wéi Teheran an Golestan am Norde vum Iran.[9]

Etymologie[änneren | Quelltext änneren]

D'Sistani hunn hiren Numm vum Sekastan ("Land vu Saka") geholl. D'Sakas waren e Stamm vu Scythians, déi op den iranesche Plateau migréiert sinn. Den eelere alpersesche Numm vun der Regioun - virun der Saka Herrschaft - war Zaranka oder Drangiana ("Land vum Waasser").[10]

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: Sistani Leit – Biller, Videoen oder Audiodateien

Referenzen[Quelltext änneren]

  1. بهاری، محمدرضا.
  2. مشکور، محمدجواد (۱۳۷۱). جغرافیای جهان باستان. تهران: دنیای کتاب. ص. ص۶۵۱.
  3. بارتلد، ویلهلم (۱۳۷۷). جغرافیایی تاریخی ایران. ترجمهٔ همایون صنعتی زاده. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار. ص. ص۸۲.
  4. افشار، ایرج. سیمای ایران. ص. ۳۰۲.
  5. Mashkur, Mohammad Javad, Historical Geography of Ancient Iran, p 649.
  6. نفیسی، سعید (۱۳۸۴). تاریخ اجتماعی ایران در دوران پیش از تاریخ و آغاز تاریخ (ویراست به اهتمام عبدالکریم جربزه دار). تهران: اساطیر. صص. ص۵۷–۶۶۲.
  7. مشکور، محمدجواد، جغرافیای تاریخی ایران باستان، ص۶۴۹.
  8. عنایت الله، رضا، ایران و ترکان در روزگار ساسانیان، ص ۶۳.
  9. Behari, Mohammadreza. Practical Linguistics, Studying the Dialect of the People of Sistan. Zahedan, Publisher: Author, 1378, p. 12.
  10. طاهری، محمد، جایگاه و تاثیر قوم سکایی در تاریخ و شاهنامه فردوسی