Imperativ
Ausgesinn
Den Imperativ ass ee Modus vun de Verben.
Am Lëtzebuergeschen
[änneren | Quelltext änneren]D'Basis vum Imperativ ass d'Wuerzel vum Infinitif.
D'Form vum Imperativ am Lëtzebuergeschen huet dräi Formen:
- An der éischter Persoun vun der Méizuel gëtt den Imperativ mat Hëllef vun "loosse mer" gebilt. Dobäi kënnt den Infinitiv vum Verb un d'Enn vum Saz.
Loosse mer méi lues sangen!
Kuck ees do uewen!
- An der zweeter Persoun vun der Méizuel an am Fall vun där Dir-Form kritt d'Wuerzel vum Verb en "t".
Geheit d'Sabbeldicher an d'Wäschmaschinn!
Ausname si bei de Verben: ginn, goen, hunn, sinn, doen/dinn a stoen:
Infinitif: | ginn | goen | hunn | sinn | doen/dinn | stoen |
---|---|---|---|---|---|---|
Imperatif Eenzuel 2.Persoun
|
gëff | géi | hief | sief | do/déi | stéi |
Imperatif Méizuel 2. Persoun
|
gitt | gitt | hieft/hutt | sieft/sidd | dot/ditt | stitt |
- D'Imperativform "sief" a "sëff" ass aus dem Konjunktiv derivéiert.