Elisabeth vun Thüringen
| Elisabeth vun Thüringen | |
|---|---|
 D'Elisabeth an der Elisabethskierch zu Marburg | |
| Titel | |
| Biographie | |
| Gebuer |
7. Juli 1207 jul. Sárospatak |
| Gestuerwen |
17. November 1231 jul. Marburg |
| Graf | Elisabethskierch |
| Nationalitéit | Ungarn |
| Papp | Andreas II. |
| Mamm | Gertrud vun Andechs |
| Kanner | Sophie vu Brabant, Hermann II., Gertrud vun Altenberg |
| Aktivitéit |
Philanthrop, Infirmier |
| Aner Informatiounen | |
| Statut | Kanoniséierten Hellegen (28. Mee 1235 (julianesch)) |
| Gedenkdag | 17. November |
 | |
D'Landgräfin Elisabeth vun Thüringen, gebuer de 7. Juli 1207 op der Buerg Sárospatak an Ungarn als Elisabeth vun Ungarn a gestuerwen de 17. November 1231 zu Marburg an der Lahn, ass eng Helleg vun der kathoulescher Kierch. Si ass och d'Patréinesch vun Thüringen an Hessen.
Geschicht
[änneren | Quelltext änneren]D'Elisabeth vun Thüringen war d'Duechter vum ungaresche Kinnek Andreas II. Mat 14 Joer ass si mam Landgrof Ludwig IV. vun Thüringen bestuet ginn. Et war bekannt, datt d'Elisabeth vun Thüringen sech vill ëm aarm Leit gekëmmert huet, wat op hir fréi fromm Erzéiung zeréckzeféieren ass.
Legend
[änneren | Quelltext änneren]Der Legend no wollt si mol nees Brout un déi Aarm verdeelen, wat hire Mann awer nu guer net appreciéiert huet. Wéi dee si gefrot huet, wat si dann an dem Kuerf géif mat sech erëmschleefen, huet si gelunn a behaapt, et wiere Rousen. Dat sougenannt „Rousewonner“ beseet, datt sech doropshin d'Brout a Rouseblieder verwandelt huet, wouriwwer déi Aarm wuel kaum begeeschtert waren.
Nom Doud vum Ludwig IV. vun Thüringen ass si op Marburg geplënnert, wou si e Spidol gegrënnt huet, an deem haaptsächlech Kranker behandelt goufen, déi soss néirens opgeholl gi wieren.
De 17. November 1231 ass d'Elisabeth vun Thüringen gestuerwen a schonn de 27. Mee 1235 gouf si vum Poopst Gregor IX. helleggesprach.
Kuckt och
[änneren | Quelltext änneren]Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]| Commons: Elisabeth vun Thüringen – Biller, Videoen oder Audiodateien |
- Méi heiriwwer beim Heiligenlexikon (de)