Jean d'Ormesson

Vu Wikipedia
Dësen Artikel iwwer en Auteur ass eréischt just eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran.
Jean d'Ormesson
Jean d'Ormesson (2007)
Gebuertsnumm Jean Bruno Wladimir François-de-Paule Lefèvre d'Ormesson
Gebuer 16. Juni 1925
Paräis
Gestuerwen 5. Dezember 2017
Neuilly-sur-Seine
Doudesursaach Häerzschlag
Nationalitéit Frankräich
Educatioun Lycée Henri IV,
École normale supérieure,
Cours Hattemer
Aktivitéit Journalist, Schrëftsteller
Member vun Académie française
Famill
Bestuet mat Françoise Béghin
Papp André d'Ormesson
Mamm Marie Anisson du Perron
Kanner Héloïse d'Ormesson

De Jean Bruno Wladimir François-de-Paule Le Fèvre d'Ormesson, gebuer de 16. Juni 1925 zu Paräis a gestuerwen an der Nuecht op de 5. Dezember 2017 zu Neuilly-sur-Seine, war e franséische Schrëftsteller a Journalist, a Member vun der Académie française.

Liewen[änneren | Quelltext änneren]

00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

Wierk[änneren | Quelltext änneren]

  • L'Amour est un plaisir, Juillard 1956 (Roman)
  • Du côté de chez Jean, Juillard 1959 (Essay)
  • Un amour pour rien, Juillard 1960 (Roman)
  • Au revoir et merci, Juillard 1966 (Essay)
  • Les Illusions de la mer, Juillard 1968 (Roman)
  • La Gloire de l'Empire, Gallimard 1971 (Roman)
  • Au plaisir de Dieu, Gallimard 1974 (Roman)
  • Le Vagabond qui passe sous une ombrelle trouée, Gallimard 1978 (Essay)
  • Dieu, sa vie, son œuvre, Gallimard, 1981 (Roman)
  • Mon dernier rêve sera pour vous, Éditions J.C. Lattès 1982 (Biographie vum Chateaubriand)
  • Jean qui grogne et Jean qui rit, Éditions J.C. Lattès 1984 (Chroniken)
  • Le Vent du soir, Éditions J.C. Lattès 1985 (Roman)
  • Tous les hommes en sont fous, Éditions J.C. Lattès 1986 (Roman)
  • Le Bonheur à San Miniato, Éditions J.C. Lattès 1987
  • Album Chateaubriand, Gallimard 1988
  • Garçon de quoi écrire, Gallimard 1989 (Gespréicher mam François Sureau)
  • Histoire du juif errant, Gallimard 1991 (Roman)
  • Tant que vous penserez à moi, Grasset 1992 (Gespréicher mam Emmanuel Berl)
  • La Douane de mer, Gallimard 1994 (Roman)
  • Presque rien sur presque tout, Gallimard 1995 (Roman)
  • Casimir mène la grande vie, Gallimard 1997 (Roman)
  • Une autre histoire de la littérature française, Éditions du Nil, Bd.1 1997, Bd.2, 1998
  • Le Rapport Gabriel, Gallimard 1999 (Roman)
  • Voyez comme on danse, Robert Laffont 2001
  • C'était bien, Gallimard 2003
  • Et toi, mon cœur, pourquoi bats-tu?, Robert Laffont 2003 (Anthologie vu franséische Gedichter)
  • Une fête en larmes, Robert Laffont 2005 (Roman)
  • La Création du monde, Robert Laffont 2006
  • Odeur du temps, Éditions Héloïse d'Ormesson 2007
  • La vie ne suffit pas, Robert Laffont 2007
  • Qu’ai-je donc fait , Éditions Robert Laffont 2008
  • L'enfant qui attendait un train, 2009, Éditions Héloïse d'Ormesson 2009
  • Saveur du temps, Éditions Héloïse d'Ormesson 2009
  • C'est une chose étrange à la fin que le monde, Éditions Robert Laffont 2010
  • Un jour je m’en irai sans en avoir tout dit, Éditions Robert Laffont 2013
  • Comme un chant d'espérance, 2014
  • Dieu, les affaires et nous, chronique d'un demi-siècle, 2015
  • Je dirai malgré tout que cette vie fut belle, Gallimard, 2016
  • Guide des égarés, Gallimard, 2016

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: Jean d'Ormesson – Biller, Videoen oder Audiodateien