Manned Orbiting Laboratory

De bemannte Weltraumlaboratoire Manned Orbiting Laboratory (MOL) vun der USA sollt eng Spionage-Plattform fir d'Iwwerwaachung vum sowjeteschen Territorium ginn. Et war en Deel vum bemannte Raumfaartprogramm vun der US Air Force a gouf den 10. Dezember 1963 als Nofolleg vum X-20 Dyna-Soar-Programm, deen op Äis geluecht gi war, ugekënnegt. Mam Programm gouf awer den 10. Juni 1969 opgehalen, ouni datt e Raumfluch gemaach gouf. D'Missioune sollte mat enger Titan-IIIM-Rakéit gestart ginn, där hir Entwécklung allerdéngs ni fäerdeg gouf.

Déi zweekäppeg Crew vum MOL sollt zesumme mam jeeweilege Raumlaboratoire an engem modifizéierte Gemini-Raumschëff, dat als Gemini-B bezeechent gouf, gestart ginn a bis zu 40 Deeg am All bleiwen. D'Raumschëff war fest mam Laboratoiresmodul verbonnen a wier eréischt um Enn vun der Missioun ofgetrennt ginn, fir souwuel d'Astronaute wéi och d'Filmmaterial op d'Äerd ze bréngen. En Ukoppelen vun anere Raumschëffer, wéi et bei Raumstatioune méiglech ass, war net virgesinn. Nom Zeréckkomme vun der Crew hätt de MOL net nees bemannt kënne ginn.

D'Spionageausrëschtung vum MOL-Projet gouf wärend dem Keyhole-Opklärungssatellitteprogramm als KH-10 Dorian bezeechent. Nodeems mam MOL-Programm opgehale gouf, goufen d'Opklärungsaufgabe vun de parallel entwéckelten, onbemannte KH-9-Hexagon-Satellitten iwwerholl.

Testfluch

Den eenzegen effektive Raumfluch am Kader vum MOL-Programm war déi sougenannt MOL-HSQ-Missioun (Manned Orbiting Laboratory-Heat Shield Qualification). Et war en Testfluch vun engem MOL-Mockup fir d'aerodynamesch Startkonfiguratioun an de modifizéierten Hëtztschutzschëld vum Gemini-B-Raumschëff z'iwwerpréiwen a war den 3. November 1966 mat enger Titan-IIIC-Rakéit vun Launch Complex 40 op Cape Canaveral gestart ginn. D'Landekapsel vum Gemini-B-Raumschëff war d'Gemini-2-Landekapsel, déi schonn eng Kéier geflunn war, a si gouf op eng suborbital Fluchbunn bruecht, wärend d'MOL-Attrapp en Orbit erreecht hat. Amplaz vum eigentlechen MOL gouf en eidelen Titan-II-Dreiffstofftank benotzt, deen e puer Technologieexperimenter hat an am Orbit den Numm OV4-3 krut. Am Kader vun der Missioun goufen och déi dräi kleng Fuerschungssatellitten OV1-6, OV4-1R an OV4-1T ausgesat.

Spezifikatiounen

Crew	2 Astronauten
Maximal Missiounsdauer	40 Deeg
Orbit	sonnesynchron oder polar
Längt	21,92 m
Duerchmiesser	3,05 m
Kabinevolumen	11,3 m³
Mass	14.476 kg
Notzlaascht	2.700 kg
Energieversuergung	Brennstoffzellen oder Solarzellen

Astronauten

Fir de MOL-Projet goufen 1965 aacht, 1966 fënnef an 1967 véier Astronauten ausgewielt.

MOL-Gruppe 1 – November 1965	MOL-Gruppe 2 – Juni 1966	MOL-Gruppe 3 – Juni 1967
Michael J. Adams (Air Force) Albert H. Crews Jr. (Air Force) John L. Finley (Navy) Richard E. Lawyer (Air Force) Lachlan Macleay (Air Force) Francis G. Neubeck (Air Force) James M. Taylor (Air Force) Richard H. Truly (Navy)	Karol J. Bobko (Air Force) Robert L. Crippen (Navy) C. Gordon Fullerton (Air Force) Henry W. Hartsfield, Jr. (Air Force) Robert F. Overmyer (Marine Corps)	James A. Abrahamson (Air Force) Robert T. Herres (Air Force) Robert Henry Lawrence Jr. (Air Force) Donald H. Peterson (Air Force)

No Astellung vum Projet huet d'NASA déi siwen Astronaute vum Projet iwwerholl, dé héchstens 35 Joer al waren (Truly aus Grupp 1, déi ganz Grupp 2 an de Peterson aus der Grupp 3) – ënner anerem de Robert Crippen (Pilot vum éischte Space Shuttle-Fluch STS-1) ab de Richard Truly (Direkter vun der NASA vun 1989 bis 1992). Déi siwen Astronauten si spéider all am Kader vum Space-Shuttle-Programm geflunn; si hu (mat Ausnam vum Peterson) d'Pilote vun den éischte sechs Space-Shuttle-Flich gestallt an hunn zéng spéider Missioune kommandéiert.

Raumgezei

Iwwer Raumgezei vum MOL-Projet ass relativ wéineg bekannt. NASA-Mataarbechter hunn 2005 e puer Exemplare an engem Lagerhaus vum LC-5/LC-6 vun der Cape Canaveral Air Force Station (CCAFS) a Florida zeréckentdeckt.^[1]