Rabindranath Tagore

Vu Wikipedia
Rabindranath Tagore
Pseudonym ভানুসিংহ
Gebuer 7. Mee 1861
Kalkutta
Gestuerwen 7. August 1941
Kalkutta
Nationalitéit Brittesch-Indien
Educatioun University College London
Aktivitéit Moler, Dichter, Komponist, Dramatiker, Essayist, Philosoph, Kënschtler, Schrëftsteller, Liddertexter, Lidderschreiwer, Sänger, Filmregisseur
Famill
Bestuet mat Mrinalini Devi
Papp Debendranath Tagore
Geschwëster Swarnakumari Devi, Hemendranath Tagore, Jyotirindranath Tagore, Dwijendranath Tagore, Soudamini Debi

De Rabindranath Tagore resp. Ravīndranātha Thākura oder Rabindranath Thakur, gebuer de 7. Mee 1861 zu Kalkutta an och do de 7. August 1941 gestuerwen, war e bengaleschen Dichter, Philosoph, Moler, Komponist a Museker an Adept vum Brahmo Samaj.

Hie krut 1913, als éischten Asiat, den Nobelpräis fir Literatur.

Den Tagore war ee vun den Haaptleit vun der sougenannter Bengalescher Renaissance, deen déi bengalesch Konscht mat enger Abberzuel vu Gedichter, Kuerzgeschichten, Bréiwer, Essayen a Biller staark erweidert a moderniséiert huet. Zu senge bekanntste Wierker zielen Gitanjali ("Lidder-Kaddoen"), Gora ("Schéint Gesiicht") a Ghare-Baire ("D'Doheem an d'Welt").

Hie war och en engagéierte Kultur- a Sozialreformer an Universalgeléierten.

Zwee vu senger Lidder sinn haut Nationalhymnen: Amar Shonar Bangla déi vu Bangladesch a Jana Gana Mana déi vun Indien.

Den Tagore hat den Éierentitel Gurudeb, dee sech op Guru an Deva bezitt.

Literareschet Wierk[änneren | Quelltext änneren]

(zënter 1914, resp. 1921 op englesch an däitsch iwwersat)

Dramaen[änneren | Quelltext änneren]

  • 1881 Valmiki Pratibha (বাল্মিকী প্রতিভা, engl. The Genius of Valmiki)
  • 1890 Visarjan (বিসর্জন, dt. Das Opfer, engl. The Sacrifice)
  • 1892 Chitrangada (dt. Chitra 1914)
  • 1910 Raja (রাজা, dt. Der König der dunklen Kammer 1919, engl. The King of the Dark Chamber)
  • 1910 Achalayatan (dt. Das Haus der Starrheit)
  • 1912 Dak Ghar (ডাকঘর, dt. Das Postamt 1918, engl. The Post Office)
  • 1920 dt. Das Opfer und andere Dramen
  • 1922 Muktadhara (মুক্তধারা, engl. The Waterfall)
  • 1926 Raktakaravi (রক্তকরবী, engl. Red Oleanders)
  • 1926 Natir puja (dt. Das Opfer des Tanzmädchens)

Gedichter[änneren | Quelltext änneren]

  • 1890 Manasi (মানসী, engl. The Ideal One)
  • 1894 Sonar Tari (সোনার তরী, engl. The Golden Boat)
  • 1899 Kalpana (dt. Träume)
  • 1910 Gitanjali (গীতাঞ্জলি, dt. Sangesopfer 1914, engl. Song Offerings 1912)
  • 1913 The Gardener (dt. Der Gärtner 1914)
  • 1914 Gitimalya (গীতিমাল্য, engl. Wreath of Songs)
  • 1916 Balaka (বলাকা, engl. The Flight of Cranes)
  • 1935 Patraput (dt. Eine Handvoll Blätter)
  • 1941 Shesh lekha (dt. Letzte Stücke)
  • 1915 Der zunehmende Mond
  • 1918 Fruchtlese
  • 1920 Die Gabe des Liebenden

Romaner[änneren | Quelltext änneren]

  • 1887 Rajarji (dt. Der heilige König)
  • 1901 Nastanirh (নষ্টনীড়, engl. The Broken Nest, dt. Das zerstörte Nest 1989)
  • 1902 Chokher bali (dt. Sandkörnchen im Auge 1968)
  • 1910 Gora (গোরা, engl. Fair-Faced)
  • 1916 Ghare baire (ঘরে বাইরে, engl.The Home and the World)
  • 1929 Yogayog (যোগাযোগ, engl. Crosscurrents)

Erzielungen[änneren | Quelltext änneren]

  • 1894 Megh o raudra (dt. Wolke und Sonne 1963)
  • 1920 Erzählungen
  • 1930 Aus indischer Seele

Essayen[änneren | Quelltext änneren]

  • 1894 Imrajer itanka (dt. Die Furcht des Engländers)
  • 1898 Kantharodh (dt. Geknebelt)
  • 1912 Jivansmriti (জীবনস্মৃতি, engl. My Reminiscences 1943)
  • 1917 Nationalism
  • The Religion of Man,Schriftenreihe The Hibbert Lectures, Allen and Unwin, London 1931; Nachdruck bei Monkfish Press, dt.: Die Religion des Menschen, Freiburg 1962
  • 1941 Sabhyatar sankat (dt. Die Krise der Zivilisation)
  • 1921 Sādhanā. Der Weg zur Vollendung. München 1921
  • 1932 Man the Artist, Baroda State Press, Baroda 1932; Parabaas
  • 1940 Chhelebela (ছেলেবেলা, engl. My Boyhood Days 1991)

Musek (Lidder)[änneren | Quelltext änneren]

A Filmer:

Literatur[änneren | Quelltext änneren]

  • Martin Kämpchen: Rabindranath Tagore. rororo-Monographie, Rowohlt, Hamburg 1992.
  • Hamidul Khan (Hrsg.): Universalgenie Rabindranath Tagore. Eine Annäherung an die bengalische Dichtung, Philosophie und Kultur. Draupadi, Heidelberg 2012, ISBN 978-3-937603-64-3
  • R. T., Der Mann aus dem verlorenen Land, in Ostasien, in: Pankaj Mishra: Aus den Ruinen des Empires. Die Revolte gegen den Westen und der Wiederaufstieg Asiens. Übers. Michael Bischoff. Schriftenreihe, 1456. Bundeszentrale für politische Bildung, Bonn 2014 ISBN 3838904567, S. 267 - 297.
  • Heinz Mode (Hrsg.): Rabindranath Tagore. Aquarelle, Gouachen, Zeichnungen. Insel, Leipzig 1985.
  • Moriz Winternitz: Rabindranath Tagore. Religion und Weltanschauung des Dichters. Verlag der Deutschen Gesellschaft für sittliche Erziehung in Prag, 1936. Neuausgabe 2011, IT-Redaktion, Taufkirchen.
  • Golam Abu Zakaria (Hrsg.): Rabindranath Tagore - Wanderer zwischen Welten. Klemm + Oelschläger, Münster/Ulm 2011, ISBN 978-3-86281-018-5.

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: Rabindranath Tagore – Biller, Videoen oder Audiodateien