Schabloun:AVDW 27

Den Éisträicheschen Ierffollegkrich ass 1740 nom Doud vum Keeser Karl VI. ausgebrach, an huet bis 1748 gedauert.

Am Joer 1740 war et mam Doud vun zwéi groussen Herrscher eriwwer mam Gläichgewiicht an Europa. Nom Doud vum Friedrich Wilhelm I. vu Preise goung d'Kroun u säi Bouf, de Friedrich II., deemools 28 Joer jonk, deen de Ruff vun engem "Bel Esprit" hat, a sech haaptsächlech mat Museker, Philosophen a Poeten ofginn huet, also als "ongeféierlech" gegollt huet. Den Doud vum Keeser Karl VI. war do scho méi problematesch. D'Pragmatesch Sanktioun, duerch déi seng Duechter Maria Theresia sollt d'Territoiren vun der Monarchie ierwen, gouf net vun allen europäeschen Herrscher unerkannt. De gréisste Problem war net, wat si ierwe sollt, mä wien alles dovu profitéiere géif. Bestuet war d'Maria Theresia nämlech mam François III. vu Loutrengen, an duerch d'Ierfschaft hat dësen eng Chance zum Keeser gewielt ze ginn. Fir Frankräich hätt dat d'Habsburger als direkt Nopere bedeit, wat et op kee Fall wollt. Doriwwer eraus haten de Friedrich vu Preisen an de Karl Albrecht, Kurfürst vu Bayern, hir eege Meenunge wéi den Territoire am beschte kéint opgedeelt ginn.

Dem Friedrich II. säin Ugrëff op Schlesien am Dezember 1740 huet de Krich provozéiert. De jonke Kinnek vu Preisen huet de Moment ausgenotzt fir seng eege Lännereien op Käschte vun Éisträich ze vergréisseren, dat duerch d'Ierffolleggedeessems geschwächt war... > méi