Pëppelen
 Populus × canadensis | |
| Wëssenschaftlech Klassifikatioun | |
|---|---|
| Räich | Planzeräich |
| Ofdeelung | Bléieplanzen |
| Klass | Magnoliopsida |
| Uerdnung | Malpighiales |
| Famill | Salicaceae |
| Wëssenschaftlechen Numm | |
| Populus | |
| Linnaeus | |
 | |
D'Pëppelen (Populus) sinn eng Planzegattung bannent der Famill vun de Salicaceae. Si kommen heefeg an den temperéierte Géigende vun der Nordhallefkugel an Nordamerika an an Eurasien vir. Et gëtt eng ronn 30 Aarten an e Pak voll vun Hybriden.
Si wuessem op naassen a suppege Biedem, no bei Flëss, an a Bëscher, a ginn och dacks an der Forstwirtschaft fir Holz, Pabeier an Energie ze gewanne geplanzt.
Pëppele si Lafbeem, déi am Summer gréng sinn, an déi 30 bis 45 Meter héich kënne ginn. De Stamm ass gewéinlech riicht, D'Schuel ass rau oder glat an dacks gro.
D'Lafblieder sinn dräieckeg, häerz- oder eeërfërmeg.
Wéi all aner Weideplanzen (Salicaceae) besteet bei de Pëppelen Diözie, d. h. et gëtt männlech a weiblech Planzen.
.jpg)
D'Bléie sinn a Kluddere vu Miissercher. Männlech a weiblech Miissercher gläiche sech staark. Se gi vum Wand bestëbst (Anemophilie), d'Bléie komme virun de Blieder, jee no geographescher Lag an Aart, tëscht Februar an Abrëll.
D'Fruucht ass eng Kapsel, an där de Som ass. Dësen huet eng Zort horege Putsch ronderëm sech, deen hëlleft vum Wand doruechter transportéiert ze ginn. D'Pëppele kënne sech awer och vegetativ, d. h. iwwer Ausschléi vun de Wuerzelen, reproduzéieren an et kann ee se gutt mat Gammen an héijer Zuel a bëlleg zillen.
Pëppele gehéieren an eise Géigenden zu de Beem, déi am séierste wuessen. Se brauche dofir vill Liicht a relativ héich Temperaturen, räichhalteg Nierstoffer an hunn am léifste Biedem mat Sairegrade vu pH 6 bis 8. Flaachgrënneg, dréche Kallekbiedem verdroe se guer net. Obscho se vill Waasser brauchen daache Biedem mat engem Grondwaasserstand vu manner wéi 50 cm näischt grad sou wéi Plazen déi ze laang an ze héich iwwerschwemmt kënne ginn.
A Mëtteleuropa sinn dräi Aarten doheem: d'Schwaarz Pëppel (Populus nigra), d'Sëlwer Pëppel (Populus alba), an d'Esp (Populus tremula), sou wéi och den natierlechen Hybrid Gro Pëppel (Populus canescens).
Systematik[1]
[änneren | Quelltext änneren]- Sektioun Abaso
- Sektioun Turanga Eurasien an Ostafrika
- Euphrat-Pëppell (Populus euphratica
- Populus ilicifolia Ostafrika
- Populus pruinosa Südwest- an Zentralasien,Xinjiang
- Sektioun Leucoides ëstlecht Eurasien an Nordamerika
- Populus lasiocarpa
- Populus glauca Indien, Sikkim, Xizang, Sichuan a Yunnan
- Populus heterophylla Nordamerika
- Sektioun Aigeiros – Schwaarzpëppelen: Holarktis
- Schwaarz Pëppel (Populus nigra)
- Italieenesch Pëppel (Populus nigra var. italica)
- Populus nigra 'Plantierensis'
- Italieenesch Pëppel (Populus nigra var. italica)
- Populus deltoides , inkl. Populus sargentii a Populus wislizeni
- Populus fremontii Nordamerika
- Schwaarz Pëppel (Populus nigra)
- Sektioun Tacamahaca Holarktis
- Populus angustifolia Nordamerika
- Populus balsamifera
- Populus ciliata Xizang, Yunnan, Bhutan, Indien, Kaschmir, Myanmar, Nepal, Pakistan a Sikkim
- Populus laurifolia
- Bierken-Pëppel oder Simons-Pëppel (Populus simonii)
- Populus suaveolens, (inkl. Populus cathayana, Populus koreana a Populus maximowiczii asiatescht Russland, Korea, Japan, Mongolei, China
- Populus szechuanica
- Populus trichocarpa
- Populus yunnanensis Guizhou, Sichuan a Yunnan
- Sektioun Populus (Syn.: Sektioun Leuce Wäiss- a Zidderpëppeln: Holarktis
- Populus adenopoda China
- Sëlwer Pëppel (Populus alba)
- Gro Pëppel (Populus x canescens)
- Populus gamblei
- Populus grandidentata
- Populus guzmanantlensis Mexiko
- Populus monticola Kalifornien a Mexiko
- Populus sieboldii Japan
- Populus simaroa Mexiko
- Esp (Populus tremula , inkl. Populus davidiana)
- Populus tremuloides Nordamerika
Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]| Commons: Pëppelen – Biller, Videoen oder Audiodateien |
Referenzen
[Quelltext änneren]- ↑ James E. Eckenwalder: Systematics and evolution of Populus. In: R.F. Stettler et al.: Biology of Populus and its implications for management and conservation. 1996, S. 7–32.