Faren

Vu Wikipedia
Dëse Biologiesartikel ass eréischt just eng Skizz. Wann Dir méi iwwer dëst Theema wësst, sidd Dir häerzlech invitéiert, aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann Dir beim Schreiwen Hëllef braucht, da luusst bis an d'FAQ eran.
Faren
Wëssenschaftlech Klassifikatioun
Räich Planzeräich
Ënnerräich Gefäässplanzen
Iwwerofdeelung Gefäässsporeplanzen
Wëssenschaftlechen Numm
Pterophyta

D'Fare sinn eng Grupp vu Gefäässplanzen aus der Iwwerofdeelung Gefäässsporeplanzen (Tracheobionta), déi d'Schwëstergrupp vun de Somplanzen (Spermatophyta) sinn.

Weltwäit gëtt et ronn 12.000 Aarten, a Mëtteleuropa 200, zu Lëtzebuerg 50 Aarten.

Faren zu Lëtzebuerg[änneren | Quelltext änneren]

Méi wéi 95% vun de 50 Faren zu Lëtzebuerg ginn an der klenger Lëtzebuerger Schwäiz gezielt.

Lëtzebuerg ass international bekannt fir seng Relikt-Populatioune vum engleschen Hautfar, dem Hymenophyllum tunbrigense (L.) Smith., deen 1823 vum belsche Politiker a Botaniker Barthélémy-Charles Dumortier entdeckt gouf.[1]

Eng komplett Iwwersiicht vun alle Farenaarten, déi zu Lëtzebuerg virkommen oder virkomm sinn, fënnt een am Farenatlas vum Botaniker Yves Krippel.[2]

Hymenophyllaceae (Hautfaren)[änneren | Quelltext änneren]

  • Hymenophyllum tunbrigense (L.) Smith
  • Trichomanes speciosum Willd.

Aspleniaceae (Sträifefaren)[änneren | Quelltext änneren]

  • Asplenium adiantum-nigrum L.
  • Asplenium fontanum (L.) Bernh.
  • Asplenium billotii F. W. Schultz
  • Asplenium onopteris L.
  • Asplenium ruta-muraria L.
  • Asplenium scolopendrium L.
  • Asplenium septentrionale (L.) Hoffmann
  • Asplenium trichomanes L. nothossp. staufferi Lovis & Reichstein
  • Asplenium trichomanes L.
  • Asplenium trichomanes L. subsp. pachyrachis (Christ) Lovis & Reichstein
  • Asplenium trichomanes L. subsp. quadrivalens D.E. Mey.
  • Asplenium trichomanes L. subsp. trichomanes
  • Asplenium trichomanes-ramosum L.
  • Asplenium x alternifolium Wulfen
  • ...

Dryopteridaceae (Wuermfaren)[änneren | Quelltext änneren]

  • ...
00Dëst Kapitel ass nach eidel oder onvollstänneg. Hëlleft wgl. mat, fir et ze komplettéieren.

Literatur[änneren | Quelltext änneren]

  • Assa, J.P., 1925. Die Wurzel des Hymenophyllum tunbrigense. Bull. Soc. Nat. luxemb. 35: 22-26. [1]
  • Heuertz, M., 1933. À propos des conditions de milieu de la station luxembourgeoise d'Hymenophyllum tunbridgense (L) Sm. Bull. Soc. Nat. luxemb. 43: 69-74. [2]
  • Klein, E. J., 1916. Hymenophyllum tunbridgense; Das Juwel des Luxemburger Sandsteins. Bull. Soc. Nat. luxemb. 26: 150-168. [3]
  • Krippel, Y., 2001. Aire de répartition et statut de Trichomanes speciosum Willd. (Hymenophyllaceae) au Luxembourg. Bull. Soc. Nat. luxemb. 102: 3-13. [4]
  • Krippel, Y., 2005. Is the conservation of the natural and cultural heritage of sandstone landscapes guaranteed? Case study of the Petite Suisse area in Luxembourg. In: Christian Ries & Yves Krippel (Eds.), 2005. - Sandstone Landscapes in Europe - Past, Present and Future. Proceedings of the 2nd International Conference on Sandstone Landscapes. Vianden (Luxembourg) 25-28.05.2005. - Ferrantia 44, 249p., Luxembourg. ISSN 1682-5519.
  • Krippel, Y., 2019. Online atlas of the pteridophytes of Luxembourg. URL: https://pteridophytes.lu [04.09.2019].
  • Krippel, Y., 2021. Der Wald – ein idealer Lebensraum für Farne. De Lëtzebuerger Bësch 2021/4: 20-22.
  • Krippel, Y. & P. Thommes, 2021. Cyrtomium fortunei J. Sm. (Dryopteridaceae) and other garden escaped ferns in Luxembourg. Bulletin de la Société des naturalistes luxembourgeois 123: 21-28. PDF 1.82 MB
  • Lefort, F. L., 1950. Contribution à l'histoire botanique du Luxembourg (av. 18 planches). Bull. Soc. Nat. luxemb. 54: 31-160. (6781 KB)
  • Massard, J.A. 1996. Ein sensationeller Farnfund in der "Kleinen Luxemburger Schweiz. Annuaire de la Ville d'Echternach 1995: 218-221. [5]
  • Schneider, S. & Y. Krippel, 2008. Verbreitung von Botrychium lunaria (L.) Swartz (Ophioglossaceae, Pteridophyta) in Luxemburg. Bull. Soc. Nat. luxemb. 109: 9-15. [6]

Kuckt och[änneren | Quelltext änneren]

Commons: Faren – Biller, Videoen oder Audiodateien

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Referenzen an Notten[Quelltext änneren]

  1. Cf. Lefort 1950: 54 an der Literatur.
  2. Cf. Krippel 2019 an der Literatur.