NGC 4361

Vu Wikipedia
NGC 4361
Planetareschen Niwwel
Infraroutfoto vum NGC 4361, opgeholl vum Spitzer Weltraumteleskop
Stärebild Corvus (Crv)
Positioun fir d'Equinoxe J2000.0
Rektaszensioun 12h 24m 31s
Deklinatioun - 18° 47' 02"[1]
Ausgesinn
Visuell Magnitude +10,9[2] mag
Visuell Magnitude
(B-Band)
+10,3 mag
Wénkelduerchmiesser 2.1[2]
Physikalesch Donnéeën
Distanz (Lj) 2500
Routverrécklung 33  10-6
Radialvitess +10
Geschicht
Entdecker Wilhelm Herschel
Entdeckungsdatum 7. Februar 1785
Katalog- an Entdeckerbezeechnungen
CS 13.2
GC 2917
h 1231
H 1.65
NGC 4361
ESO 573-PN19
PK 294+43.1

Den NGC 4361 ass e planetareschen Niwwel am Stärebild Corvus. Den NGC 4361 huet en Duerchmiesser vun 2,1' an eng visuell Magnitude vu +10,90 mag. Am Stärebild Corvus ass hien den hellste planetareschen Niwwel.

Entdeckung[änneren | Quelltext änneren]

Den NGC 4361 gouf de 7. Februar 1785 vum däitsch-britteschen Astronom Wilhelm Herschel entdeckt.

Kuckt och[änneren | Quelltext änneren]

Portal Astronomie

Um Spaweck[änneren | Quelltext änneren]

Commons: NGC 4361 – Biller, Videoen oder Audiodateien
Foto, opgeholl mat engem 60cm-Teleskop

Referenzen[Quelltext änneren]

  1. NASA/IPAC Extragalactic Database (NED)
  2. 2,0 2,1 SEDS