Henri Dillenburg
| Henri Dillenburg | |
|---|---|
| Gebuer |
21. Mäerz 1926 Dikrech |
| Gestuerwen |
3. Abrëll 2020 Lëtzebuerg |
| Nationalitéit | Lëtzebuerg |
| Aktivitéit | visuelle Kënschtler, Moler |
 | |
Den Henri Dillenburg, gebuer den 21. Mäerz 1926 zu Dikrech, a gestuerwen den 3. Abrëll 2020 an der Stad Lëtzebuerg[1], war e lëtzebuergesche Moler an Zwangsrekrutéierten[2].
Hie war 1954 ee vun de Matgrënner vun den Iconomaques. Dat selwecht Joer krut hien, zesumme mam Jean-Pierre Calteux, de Prix Grand-Duc Adolphe.
Literatur
[änneren | Quelltext änneren]- Tony Lammar, 1989. L'aventure picturale d'Henri Dillenburg. En étroite collaboration avec l'artiste et Mafalda Rizzolati. ISBN 2-87958-002-1
- Marc Theis & Elisabeth Vermast, 1995. Artistes luxembourgeois d'aujourd'hui. Édition Marc Theis, Lëtzebuerg/Hannover, S. 32-33.
- Kayser, Lucien, 2009. face à face: la fonction publique et l'art luxembourgeois. Confédération générale de la fonction publique. Lëtzebuerg. ISBN 978-2-87954-212-6. (Ss. 28-31)
- Tony Lammar, 2011. Portrait d'artiste. « On a besoin de gens qui s'indignent ». Henri Dillenburg fête son 85e anniversaire. Luxemburger Wort vum 19. Mäerz 2011, S. 18.
- Daniel Conrad, Thierry Hick, 2020, Herrlich stur und unangepasst Luxemburger Wort vum 9. Abrëll 2020, S. 20.
Kuckt och
[änneren | Quelltext änneren]Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]- Thierry Hick, Henri Dillenburg, ein Leben für die Kunst op wort.lu den 8. Abrëll 2020
- Kerstin Talau, Lucien Kayser, De Lucien Kayser zum Doud vum Henri Dillenburg um Radio 100,7 den 10.Abrëll 2020
Referenzen an Notten
[Quelltext änneren]- ↑ Doudesannonce am Lëtzebuerger Wort vum 11., 12. an 13. Abrëll 2020, S. 63, gestuerwen an der Zithaklinik,
- ↑ Säit vum Henri Dillenburg bei der Federatioun vun den Zwangsrekrutéierten