Haupeschkierch zu Kauneref

Déi haiteg Kierch staamt aus dem Joer 1750, dat uewen op der Westsäit vum Tuerm mat Ankerkreep uginn ass. Virdru gouf et schonn eng Parkierch, déi awer zirka 1 km ëstlech vum Duerf op der Gewan stoung (49° 55’ 16.7’’ N 05° 54’ 49.8’’ O), déi dofir haut nach den Numm Al Kiirch dréit. Op där Plaz ass haut näischt méi vun der aler Kierch ze gesinn, et erënnert nëmmen nach eng kleng Kapell un d'Kierch an e Gedenksteen un déi Leit aus der Par, déi um Kierfecht ronderëm bis 1750 begruewe goufen. Duerch Dokumenter ass awer gewosst, datt am Joer 1615 Reparaturen um Kiercheschëff gemaach goufen. Tëscht 1680 a 1700 goufe Reparaturen um Chouer an um Tuerm gemaach a 1725 Reparaturen um Daach.

Wéi aus Dokumenter vu 1721 ervirgeet gouf et zu Kauneref selwer awer och nach eng Kapell, un déi op Wonsch vum Paschtouer Huberti eng Sakristei sollt ugebaut gi fir d'Ornamenter vun der Parkierch besser kënnen ze versuergen. Am Joer 1729 huet de Paschtouer Huberti scho probéiert, fir en Neibau vun der Parkierch am Duerf ze erreechen, koum domat awer net duerch. 1735 krut déi al Parkierch nach en neien Altor, dee vum Konschtschräiner Jean-Georges Scholtus vu Baaschtnech geliwwert gouf. Dësen Altor gouf no dem Neibau 1750 an déi nei Kierch iwwerholl. Als eenzege baulechen Iwwerrescht vun der aler Kierch ass an der Südsäit vun der neier Kierch eng stenge Sakramentsnisch mat engem gotesche Bou erhalen, déi als Dafnisch ëmfunktionéiert gouf.

1749 koum et ënner dem Paschtouer Vietor zu enger Decisioun fir eng nei Kierch mat engem Kierfecht op engem Terrain am Duerf ze bauen. D'Kierch gouf de 27. Juni 1769 vum Weihbëschof vu Léck, dem Karl-Alexander vun Arberg a Vallengin konsekréiert. Gréisser Ëmbaute goufen un der Kierch kengt gemaach , awer eng Rei méi kleng Renovatiounen an Erneierungen. 1895 goufe Kierchebänken ugeschaaft, 1896 d'Sakristei ugebaut, 1904 en Duxall iwwer de Beichtstill am Agank vum Schëff gebaut, 1922 d'Säitenaltär vum Sculpteur J. Peters renovéiert, 1925 de Chouer mat Zeene vum Hubertus a Pirminus ausgemoolt an 1945 d'Fassad erneiert.

Bis de 7. Mee 2017 war d'Kierch vu Kauneref och d'Parkierch vun der Par Kauneref, déi zum Parverband Öwersauer, Sankt Pirmin, zu der Pastoralregioun Norden an zum Dekanat Wolz gehéiert huet. Zur fréierer Par Kauneref huet ausser der Parkierch vu Kauneref och nach d'Pirminuskapell vu Kauneref an d'Kierch vu Bidscht gehéiert.

D'Paschtéier vu Kauneref[änneren | Quelltext änneren]

1580 - 1591: Joannes Lulling (oder Lüllingen) vu Lëllgen
1592 - 1640: Peter Clemens vu Crendal (och Peter Crendal), warscheinlech vu Kréindel
1640 - 1658: Hubert(us) Thomé (oder Thomae) vu Wolz
1658 - 1673: Peter-Georg Frassel vun Helzen
1673 - 1678: Petrus Lorens (oder Lorentz) vu Wolz
1678 - 1704: Nicolaus Serva(i)s (oder Sirwas) vu Wolz
1705 - 1738: Joannes-Fridericus Huberti vu Wolz
1738 - 1763: Petrus Vietor (oder Victor) vu Wolz
1763 - 1787: Joannes-Baptista Geymer vu Garnech
1787 - 1793: Michael Schaack vun Nidderwolz
1793 - 1806: Johann-Baptist Greyn vu Méchelbuch
1806 - 1825: Michel Bartholom(e)y (oder Barthelemy) vu Kauneref
1825 - 1826: Johann-Baptist Schartz vun Nidderwolz
1827 - 1843: Nikolaus Euwers (oder Euvers) vu Boukels (bei Géisdref)
1843 - 1852: Nikolaus Lenertz vu Reiler
1852 - 1865: (Johann-)Heinrich Neumann vu Biwesch
1866 - 1868: Johann Heinrich Winandy vu Welschent
1868 - 1884: Mathias Daman vu Miezeg (Messancy)
1884 - 1889: Mathias Weiler vu Closdellt
1890 - 1900: Théodore Meyers vu Bäerdref
1900 - 1905: Philippe Schmit(t) vun Hemstel
1905 - 1914: August Win(c)kel vu Peppeng
1914 - 1925: Jean-Pierre Weisgerber vun Esch-Uelzecht
1925 - 1936: Franz Thill vu Munzen
1936 - 1943: Marcel Wantz vu Veianen
1943 - 1949: Jean-Pierre Kirsch vun Esch-Uelzecht
1949 - 1964: Alphonse Wolzfeld vun Iechternach
1964 - 1971: Johann Bichler vu Péiteng
1971 - 1976: Pierre Ries vun Diddeleng
1976 - 1980: Alexis Hoffmann vun Iechternach (Paschtouer zu Ënsber a Parverwalter vu Kauneref)
1980 - 1983: Nicolas Rausch vu Beetebuerg (Paschtouer zu Wolz a Parverwalter vu Kauneref)
1983 - 1994: Marcel Pündel vun Iechternach (Kaploun, spéider Paschtouer zu Wolz a Parverwalter vu Kauneref)
1994 - 1997: Pierre Faber vu Bouneweg (Parverwalter, zanter 1994 ass Kauneref am Parverband Wooltz)
1997 - ?: Paul Muller vu Réiden op der Atert
? - : Marco Wehles

Klacken[änneren | Quelltext änneren]

Well d'Kiercheklacke wärend der Zäit vun der franséischer Revolutioun konfiskéiert an ageschmolt goufen, krut d'Kierch 1873 ënner dem Paschtouer Mathias Daman dräi nei Klacken, déi vun der belscher Klackegéisserei Causard vun Tellin gegoss goufen.

d'Klack Maria, 97 cm Ø, 81 cm héich, 500 kg
d'Klack Hubertus, 86 cm Ø, 71 cm héich, 350 kg
d'Klack Joseph, 77 cm Ø, 67 cm héich, 250 kg

Allen dräi Klacken hunn e Chronogramm, dat d'Joreszuel 1873 ergëtt.

D'Uergel[änneren | Quelltext änneren]

D'Kierch krut 1991 eng nei elektronesch Uergel vun der Mark Ahlborn, déi de 27. Abrëll geseent gouf. Virdrun ass en Harmonium benotzt ginn, deen an den 1960er Joren ugeschaaft gouf.

Literatur[änneren | Quelltext änneren]

Organisationskomitee Kaunerëfer Kiirch 1750-2000: 250 Joër Poorkiirch am Duerf: Cauchendorff -> Kaunerëf, 2001, Impr. Centrale, 464 S., ISBN 2-919884-52-2