Op den Inhalt sprangen

Rakéitestartplaz

Vu Wikipedia

Eng Rakéitestartplaz ass eng Ariichtung fir d'Starte vu Rakéiten a stellt eng oder méi Startrampen a Startleetstänn fir d'Kontroll vun der Startprozedur zur Dispositioun. Fir Flëssegkeetsrakéiten sinn och Anlage fir d'Lagerung an eventuell d'Hierstelle vum flëssegen Dreifstoff néideg.

Eng Rakéitestartplaz gëtt méiglechst wäit vun Uertschaften opgeriicht, fir d'Gefor vun enger Explosioun duerch Rakéitefeelstarter z'ënnerbannen. Meeschtens gëtt eng Plaz no beim Mier erausgesicht, well d'Mier eng liicht iwwerkuckbar Sécherheetsfläch duerstellt.

Rakéitestartplazen, vun deenen och Satellitten an interplanetar Raumfluchkierper gestart ginn, ginn och als Weltraumgare bezeechent.

Déi bekanntst Rakéitestartplaze sinn Cape Canaveral an den USA, Baikonur am Kasachstan an Kourou op Franséisch-Guyana. Donieft gëtt et awer nach vill aner Rakéitestartplazen.

An Europa sinn d'Esrange bei Kiruna a Schweden a Salto di Quirra op Sardinien déi wichtegst Rakéitestartplazen.

Däitschland hat a fréiere Joerzéngten dräi Rakéitestartplazen:

Polen hat an de 70er Joren Héichtefuerschungsrakéite vum Typ Meteor vun den Truppenübungsplazen an der Géigend vu Łeba an Ustka gestart.

Startplaze fir Satellitterakéiten

[änneren | Quelltext änneren]

kuckt och: Weltraumgare

Startplaze fir suborbital Rakéiten

[änneren | Quelltext änneren]

Am Ament aktiv Startplazen an Europa (nëmme suborbital)

[änneren | Quelltext änneren]

Fréier Startplazen an Europa (nëmme suborbital)

[änneren | Quelltext änneren]

Aner Startplaze fir suborbital Rakéiten

[änneren | Quelltext änneren]

Australien an Ozeanien

[änneren | Quelltext änneren]

Verschiddener

[änneren | Quelltext änneren]

Regulär Startplaze fir Rakéite mat klengen Héichten (<10 km)

[änneren | Quelltext änneren]

Portal Astronomie

  • Volkhard Bode, Gerhard Kaiser: Raketenspuren. Peenemünde 1936–1996 – Eine historische Reportage mit aktuellen Fotos. Christoph Links, Berlin 1996, ISBN 3-86153-112-7.
  • Harald Lutz: Die vergessenen Raketenexperimente von Cuxhaven. Sterne und Weltraum 44(3), 2005, ISSN 0039-1263, S. 40–45.