Käschtebam zu Iechternach
Käschtebam zu Iechternach | |
---|---|
De bemierkenswäerte Käschtebam vun der Kierch aus gesinn (2008) | |
Kategorie | Bemierkenswäert Beem zu Lëtzebuerg |
Land | Lëtzebuerg |
Gemeng | Iechternach |
Plaz | Iechternach |
Adress | Rue de la Montagne |
Koordinaten | 49°48'44,50"N, 6°25'21,97"O |
Bamaart | Wëlle Käschtebam |
Héicht | 19,3 m (2023) |
Duerchmiesser | 1,12 m (2023) |
Ëmfang | 3,52 m (2023) |
De Käschtebam zu Iechternach ass e Wëlle Käschtebam (Aesculus hippocastanum, (de) Roßkastanie, (fr) marronnier) deen zu Iechternach nieft der Péitrus a Paulus-Kierch steet. De Bam, deem säin Alter op 150 Joer geschat gëtt(Stand: 2023)[1], gehéiert virun allem wéinst der historescher Plaz op där e steet zu de bemierkenswäerte Beem zu Lëtzebuerg.
Lokalisatioun
[änneren | Quelltext änneren]De Käschtebam steet an der Rue de la Montagne, bei der aler Parkierch vun der Stad. D'Kierch Saint-Pierre-et-Paul an och d'Terraine ronderëm gouf den 28. Dezember 1961 op der Lëscht vun de klasséierte Monumenter als nationaalt Monument agedroen.[2]
Nieft der Entrée vun der Kierch steet en anere Bam, deen zu de bemierkenswäerte Beem zu Lëtzebuerg gezielt gëtt: eng Summerlann (Tilia platyphyllos), mat enger Gréisst vun 22 m (ëm 2000 gemooss).
Méi Informatioun doriwwer am Artikel: Lann zu Iechternach.
Op dem Wues um Fouss vum Hiwwel stoung fréier eng Statu vun der Irmina vun Oeren. Si gouf 1997 mat engem Monument ersat, dat am Kader vun de Feierlechkeete vum 1300-järege Jubiläum vun der Stad Iechternach vum lëtzebuergesche Sculpteur Alex Reding an Zesummenaarbecht mam Götz Arndt realiséiert gouf. Et besteet aus véier quadratesche Steng, déi un d'Manuskriptsäit mam “imago hominis”, dem Symbol vum hl. Théiwes, aus dem sougenannten Iechternacher Evangeliar aus dem 7. Joerhonnert erënnere sollen. D'Monument gouf den 8. November 1997 feierlech ageweit.
Entwécklung vum Bam
[änneren | Quelltext änneren]De Bam gouf 1976 restauréiert.
Joer | [3] | ||
---|---|---|---|
1980[4] | 2,41 | 0,77 | |
≈2000 | 3,39 | 1,08 | 20,00 |
2023 | 3,52 | 1,12 | 19,30 |
Kuerzen Historique vun de Bauten um Hiwwel
[änneren | Quelltext änneren]Well vum Hiwwel aus d'Strooss am Dall, a besonnesch och d'Fuert an d'Fär iwwer d'Sauer liicht konnten iwwerwaacht ginn, gouf et hei schonn zur Réimerzäit eng befestegt Anlag. De Passage iwwer d'Sauer huet zum Kiem gehéiert, dee vun vun der Schanz op Béibreg gefouert huet.
D'archeologesch Ausgruewungen aus de Joren 1959 bis 1966 hu gewisen, datt do zur Réimerzäit zwou Festungsmauere gebaut goufen: eng éischt ëm 275 an eng zweet ëm 375 n. Chr. No der Christianiséierung ass op där Plaz eng kleng Abtei entstanen, déi d'Irmina vun Oeren dem Willibrord am Joer 698 geschenkt huet.
D'Parkierch gouf am 11. Joerhonnert gebaut, woubäi e véiereckege réimesche Bau als Krypta ëmgebaut gouf.
Quellen
[änneren | Quelltext änneren]- Murat, Danièle et al. Les arbres remarquables du Grand-Duché de Luxembourg. [3e parution revue et adaptée]. Diekirch: ANF, 2023. Print. ISBN 978-2-9199474-3-0 (Cf. S. 116-117, Text a Foto)
- J.-M. Sinner et al., 2002. Les arbres remarquables. Administration des eaux et forêts. Musée national d'histoire naturelle. 255 S. (Cf. S. 136-137, Text a Foto).
- Administration des eaux et forêts, 1981. Arbres remarquables du Grand-Duché de Luxembourg. Imprimerie Saint-Paul, 167 S. (Cf. Tabell S. 126; keng Beschreiwung a keng Foto heiran).
- Fir den Historique: Panneau (2008) op enger vun de Mauere vun der Péitrus a Paulus-Kierch.
- Fir d'Monument: P. Kauthen, 1999. Echternach 698-1998: Chronik des Jubiläumsjahres. In: Annuaire de la Ville d'Echternach 1999: 363-403 (Cf. S. 365-370).
Kuckt och
[änneren | Quelltext änneren]Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]Commons: Käschtebam zu Iechternach – Biller, Videoen oder Audiodateien |
Referenzen an Notten
[Quelltext änneren]- ↑ Murat, Danièle et al., 2023
- ↑ Institut national pour le patrimoine architectural: Liste des immeubles et objets bénéficiant d'une protection nationale. (Lescht Versioun vum 3. Juli 2024).
- ↑ op Broschthéicht gemooss
- ↑ Administration des eaux et forêts, 1981