Mound
(Virugeleet vu(n) Natierleche Satellit)
E Mound (och Trabant oder natierleche Satellit genannt) ass een Himmelskierper, deen ee Planéit oder ee Planetoid an engem Sonnesystem ëmkreest.
De Planéit oder Planetoid ëmkreest zesumme mat sengem Mound, respektiv senge Mounden den zentrale Stär vum Sonnesystem.
D'Zuel am Eenzelen, mat de gréisste Mounde vun héchster op klengst Mass:
- De Merkur huet kee Mound
- D'Venus huet kee Mound
- D'Äerd huet 1 Mound
- Äerdmound, latäin.: Luna
- De Mars huet 2 Mounden, déi warscheinlech agefaange Planetoide sinn.
- De Jupiter huet 63 Mounden.
- De Saturn huet 56 Mounden.
- Den Uranus huet 27 Mounden.
- Den Neptun huet 13 Mounden
- Triton
- an nach weider 12 Mounden.
Bei zwéin Zwergplanéite sinn och Trabanten entdeckt ginn.
- De Pluto figuréiert zanter dem Joer 2006 (Beschloss vun der I.A.U. net méi als Planéit, mä als Zwergplanéit. - Seng Mounde sinn:
- D'Eris mat sengem Mound
Och Asteroiden hunn Trabanten.
- D'Sond Galileo huet 1993 fir d'éischt en Asteroidemound, den Trabant Dactyl vum Asteroid Ida fotograféiert.
- Beim Eugenia konnt am Joer 1999 fir d'éischt en Trabant mat engem Teleskop nogewise ginn, deen den Numm Petit-Prince krut.
Kuckt och
[änneren | Quelltext änneren]
Literatur
[änneren | Quelltext änneren]- Monde. Sterne und Weltraum. Special Bd 7. Heidelberg 2002. ISBN 3-936278-22-9
- David A. Rothery: Satellites of the outer planets - worlds in their own right. Oxford University Press, New York 1999. ISBN 0-19-512555-X
- Sushil K. Atreya u. a.: Origin and evolution of planetary and satellite atmospheres. Univ. of Arizona Press, Tucson 1989. ISBN 0-8165-1105-5
- Hans Heinrich Voigt, Hermann-Josef Röser (Hrsg.): Abriss der Astronomie. Brockhaus, Mannheim 1969, Wiley-VCH, Weinheim 2010 (6. Oplo). ISBN 3-527-40736-7
- Jürgen Blunck: Solar system moons - discovery and mythology. Springer, Berlin 2010 ISBN 978-3-540-68852-5.
Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]| Commons: Mounden – Biller, Videoen oder Audiodateien |
