Othon Scholer

Vu Wikipedia
Othon Scholer
Gebuer 23. Januar 1929
Hesper
Gestuerwen 5. Abrëll 2015
Ettelbréck
Nationalitéit Lëtzebuerg
Aktivitéit Schrëftsteller

Den Othon Scholer, gebuer den 23. Januar 1929 zu Hesper, a gestuerwen de 5. Abrëll 2015 zu Ettelbréck[1], war e lëtzebuergesche Philolog, Professer an Auteur.[2],[3]

Den Othon Scholer huet 1949 säi Premièresexamen am Stater Kolléisch gemaach an dono klassesch Philologie a Germanistik zu Lëtzebuerg (Cours supérieurs), Paräis (Sorbonne) an op der Universitéit vun Tübingen studéiert. 1953 huet hie säin Doktorat am Kader vun der Collation des grades gemaach. Dono koum hien als Stagiaire an de Lycée classique vun Dikrech, wou hie vun 1953 bis zu senger Pensioun am Joer 1990[4] geschafft huet: bis 1955 als Stagiaire, dono als Repetent a schliisslech vum September 1956[5] un als genannte Professer. Hien huet Griichesch, Latäin an Däitsch enseignéiert, an, no engem supplementären Examen 1981 op der Universitéit vun Tréier, och Italieenesch.[6]

Vun 1982 bis 1992 huet den Othon Scholer donieft am Centre universitaire Latäin, d'Sprooch an d'Literatur, enseignéiert.[6]

Den Othon Scholer huet net nëmmen enseignéiert, mä och gefuerscht, mat zwéi Schwéierpunkten: 1. d'Hexeverfollgung, 2. d'Mansfeldschlass a Clausen.[2][6]

Publikatiounen (Auswiel)[änneren | Quelltext änneren]

  • Le serpent qui se mord la queue: un emblême perdu du château de Mansfeld. - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 44 (1992), H. 2, S. 143-199.
  • Ein Text hart wie ein Diamant, oder, De Emblemate des Joannes Sambucus Tirnaviensis. - In: Études classiques V. - Luxembourg, 1993. - (Publications du Centre universitaire de Luxembourg. Département des lettres et des sciences humaines). - S. 69-207.
  • Un monstre au château de Mansfeld: science et superstition. - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 47 (1995), H. 1, S. 43-105; H. 2, S. 153-169.
  • “Du vor des Wassers fliessendem Gesicht, marmorne Maske...”: die Steckbriefe der Mansfeld-Brunnen. - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 48 (1996), H. 3, S. 391-440; H. 4, S. 479-537.
  • Die Trierer und Luxemburger Hexenprozesse in der dämonologischen Literatur. - In: Hexenprozesse und deren Gegner im Trierisch-Lothringischen Raum. - Weimar: Dadder, 1997. - S. 99-116. (Historie und Politik ; 7).
  • “O Kehricht des Aberglaubens, o leerer Wahn der Täuschungen und Gespenster der Nacht!”: der Angriff des Cornelius Loos auf Petrus Binsfeld. - In: Methoden und Konzepte der historischen Hexenforschung. - Trier, 1998. - (Trierer Hexenprozesse ; Bd. 4). - S. 255-276.
  • Vitruv in Clausen oder die verschollene Prunkfassade des Mansfeld-Schlosses. - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 51 (1999), H. 4, S. 417-491.
  • Architecture imaginaire ou architecture de rêve au château de Mansfeld d'après Jean-Guillaume Wiltheim (La marque de Hans Vredeman de Vries). - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 56 (2004), H. 4, S. 451-474.
  • Palatium Mansfeldicum: études sur le comte Pierre-Ernest de Mansfeld (1517 - 1604) et son palais Renaissance à Luxembourg-Clausen = D'Mansfeldschlass: Studien zu Graf Peter-Ernst von Mansfeld (1517 - 1604) und seinem Renaissance-Schloss bei Luxemburg. Partie / Teil I. Joannes Wilhelmus Wiltheim S.J. (1594-1636). Mansfeldici apud Luxemburgenses palatii epitoma. Édition du texte latin et traduction française de la description par Othon Scholer suivies de la biographie de l'auteur par Jean-Claude Muller et de plans architecturaux par Gilles Dansart. Luxembourg, Les Amis de l'Histoire, 2006, 200 S. (Collection "Les amis de l'histoire" ; vol. 19).
  • Description du château par Jean-Guillaume Wiltheim vers 1630: traduction du chapitre 5 du livre 2 de la première partie: “Mansfeldici apud Luxemburgenses palatii epitoma priscis Romanorum marmoribus intertexta” dans les “Historiae Luxemburgensis antiquariae disquisitiones”. Sur la trace des pierres et marbres perdus du domaine de Mansfeld: supplément d'enquête dans les “Historiae Luxemburgensis antiquariae diquisitiones” de Jean-Guillaume Wiltheim. - In: Pierre-Ernest de Mansfeld (1517 - 1604): un prince de la Renaissance: Partie I: le château et les collections: sources d'archives. - Luxembourg: Musée national d'histoire et d'art ; 2007. - Publications du Musée national d'histoire et d'art Luxembourg ; Vol. 1, S. 217-291.
  • Der Hexer war's, die Hexe, ja vielleicht sogar der Dämon höchstpersönlich…. - Trier: Paulinus, 2007. - 434 S. (Trierer Hexenprozesse ; Bd. 8).
  • War dies das “Tiefe Geheimnis” des Neptunbrunnens?: ein imaginärer Rundgang durch ein verlorenes Schloss und die Suche nach der Wahrheit.. - In: Die Warte. - Luxembourg. - Année 60 (2008), Nr. 22 = Nr. 2227 (10. Juli), S. 3-7 ; Nr. 23 = Nr. 2228 (17. Juli), S. 13-16.
  • Lateinische Segenssprüche und Beschwörungen auf den Himmeroder Teufelsgeisseln: Übersetzung und Kommentar. - In: 875 Jahre Findung des Klosterortes Himmerod. - S. 661-681.
  • Die Pellinger Benediktionen und Exorzismen. Text, Übersetzung und Kommentar. - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 62 (2010), H. 2, S. 167-186.
  • Le Phénix aux Bains: un emblème troublant du château de Mansfeld. - In: Hémecht. - Luxembourg. - Jg. 64 (2012), H. 1, S. 21-42.
  • Von einer seltsamen Inschrift am Hause eines sittenstrengen Hugenotten und ihrer überraschenden Deutung. - Nos Cahiers, 2013, Nr. 2, S. 57-82.

Literatur[änneren | Quelltext änneren]

  • Deitz, L, 2015. Othon Scholer (1929-2015): Zur Würdigung eines großen Pädagogen, Wissenschaftlers und Humanisten. Nos Cahiers 2015, Nr. 2, S. 51-61.

Referenzen[Quelltext änneren]

  1. Luxemburger Wort 2015, Nr. (8. Abrëll), S. 51 (Doudesannonce).
  2. 2,0 2,1 Deitz 2015.
  3. Othon Scholer - Luxemburger Autorenlexikon. www.autorenlexikon.lu. Gekuckt de(n) 2020-03-23.
  4. Dem O. Scholer seng Abschiedsried, déi hien de 27. Oktober 1990 an der Konferenz vum LCD gehalen huet, ass am Livre d'Or vum LCD publizéiert ginn: O. Scholer, 1992. «Mon joyeux départ». In: Livre d'or du Lycée classique de Diekirch, S. 445-452.
  5. Mémorial 1956, N° 48, S. 1082 (arrêté grand-ducal du 3 septembre 1956) Gearchiveerd op 2016-03-05. Gekuckt de(n) 2015-11-28.
  6. 6,0 6,1 6,2 Curriculum vitae Othon Scholer, professeur honoraire, Diekirch (G-D de Luxembourg) Gearchiveerd op 2016-03-04. Gekuckt de(n) 2015-11-28.