Sosthène Weis

Sosthène Weis
Gebuer	29. Januar 1872 Mäerzeg
Gestuerwen	28. Juli 1941 Lëtzebuerg
Nationalitéit	Lëtzebuerg
Educatioun	Athénée de Luxembourg, Technesch Universitéit München
Aktivitéit	Moler, Architekt

De Sosthène Weis, gebuer den 29. Januar 1872 zu Mäerzeg, a gestuerwen den 28. Juli 1941 an der Stad Lëtzebuerg, war e lëtzebuergesche Moler an Architekt.

Hien ass als romantesche Postimpressionist bekannt a war e Meeschter an der Aquarell-Technik an huet sech ausgezeechent duerch seng frësch Faarwe voller Variatioun, Faarwen, déi een dreeme loossen. Seng meescht Biller huet hien tëscht 1915 an 1941 gemoolt. Seng léifst Sujete waren d'Stad Lëtzebuerg an hir Faubourgen. Et gëtt geschat datt hien eng gutt 5.000 Biller gemoolt huet.

Säi Liewen

Hie war de Jong vum François Weis, deen eng Gierwerei mat Seeërei bedriwwen huet. No senger Première am Stater Kolléisch, wou deemools de Michel Engels enseignéiert huet, huet hien um Polytechnikum zu Oochen Bauingenieur studéiert an zougläich an Architekturcourse gaangen, déi hie spéider zu München ofgeschloss huet. Zu München huet hien e puer Joer beim Architekt Hans Grässel (*1860 †1939) geschafft.

Zeréck zu Lëtzebuerg gouf hien 1905 Staatsarchitekt genannt. Vun 1920 un huet hie fir d'Arbed geschafft, wou e sech haaptsächlech ëm de Bau vu Sozialwunnenge gekëmmert huet.

1902 huet hie sech mat der Marie Pütz bestuet, si kruten dräi Kanner

Säi Wierk

Den Architekt

• Maison de santé, 1902, zu Ettelbréck
• Benediktinerinneklouschter, 1906, zu Peppeng
• Stadhaus Ettelbréck, 1906-07
• Terrasse mat Gelänner, 1907, am Park vum Thermalbad zu Munneref
• Den Hôtel des Postes, de Siège vun der Post an der Uewerstad, 1908-1910
• Orangerie, 1910, am Park vum Thermalbad Munneref
• Atelierë vun der École d'artisans de l'État, 1910-1911 (goufen ëm 1970 ofgerappt an duerch en Neibau ersat), an der Stad Lëtzebuerg
• Graf vum Paul Eyschen, 1917, um Nikloskierfecht an der Stad Lëtzebuerg
• Ausféierung vun de Bauaarbechte vum ARBED-Gebai zu Lëtzebuerg-Gare (no de Pläng vum franséischen Architekt René Théry), 1919

Den Aquarellist

• 
  Gronn (Stad Lëtzebuerg), Aquarell, 1923.
• 
  Luxembourg-Grund, Aquarell, 1933.
• 
  Vue op d'Abtei Neimënster, Aquarell, 1938.
• 
  Vue op de Bockfiels, Aquarell, 1938.
• 
  Vue op d'Stad Lëtzebuerg, Aquarell, 1939.

Eng Auswiel vu sengen Aquarelle sinn an der Ofdeelung fir modern Molerei am Nationalmusée fir Geschicht a Konscht ëffentlech zougänglech.

Nom Sosthène Weis genannt

• D'Sosthène-Weis-Strooss (rue Sosthène-Weis): eng Strooss déi parallel mat der Uelzecht verleeft an de Stadgronn mam Pafendall verbënnt (Decisioun vum Stater Gemengerot vum 29.Dezember 1945);
• eng Strooss zu Mäerzeg: rue Sosthène-Weis.

Literatur

• Philippart, R., 2007. Sosthène Weis (1872-1911). In (Ss. 84-85): Luxembourg. Historicisme et identité visuelle d'une capitale. 207 S. éditions saint-paul. ISBN 978-2-87963-694-8.
• Dostert, Paul, 2003. Sosthène WEIS 1872-1941. In: 400 Joer Kolléisch Band II: 317-318. éditions saint-paul, Lëtzebuerg. ISBN 2-87963-419-9.
• Gilbert, P., 1986. La capitale et ses architectes: illustration critique de l'architecture dans la métamorphose d'une ville en un siècle. Institut grand-ducal, section des arts et des lettres, 222 S. Imprimerie Saint-Paul. BNL LB 1061, Ss. 173-174.
• Kutter, Édouard jr (Hg), 1970. Promenade pittoresque au Grand-Duché de Luxembourg par Sostène Weis 1872-1941, Éditions Édourd Kutter, Lëtzebuerg.
• Lorang, Antoinette, 1988, Plateau Bourbon und Avenue de la Liberté: Späthistoristische Architektur in Luxemburg. Vol. CIII, PSH, S. 308.

Um Spaweck

Commons: Sosthène Weis – Biller, Videoen oder Audiodateien

• Biller vum Sosthène Weis (de)
• 150 ans naissance de Sosthène Weis