Eilenniwwel
(Virugeleet vu(n) NGC 3587)
 Foto, opgeholl um Stargazer-Observatoire. | |
| Stärebild | Ursa Major (UMa) |
|---|---|
| Positioun fir d'Equinoxe J2000.0 | |
| Rektaszensioun | 11h 14,8m |
| Deklinatioun | + 55° 01,1'[1] |
| Ausgesinn | |
| Visuell Magnitude | 9,9[2] mag |
| Wénkelduerchmiesser | 3,4'× 3,3'[1] |
| Physikalesch Donnéeën | |
| Gehéiert zu | Mëllechstrooss |
| Routverrécklung | (27±17) ∙ 10−6 |
| Radialvitess | (8 ± 5)[1] |
| Mass | 0,15[2] M☉ |
| Alter | 6000[2] |
| Geschicht | |
| Entdecker | Pierre Méchain |
| Entdeckungsdatum | 1781 |
| Katalog- an Entdeckerbezeechnungen | |
| M | 97 |
| NGC | 3587 |
| PK | 148+57,1 |
Den Eilenniwwel (oder Messier 97 oder NGC 3587 bezeechent) ass e planetareschen Niwwel mat enger Gréisst vun 3.4' × 3.3' an enger visueller Magnitude vu +9,9 mag am Stärebild Ursa Major.
Dee vum Zentralstär ausgestoussene Mantel huet en Duerchmiesser vun 2 Liichtjoer an deent sech mat ongeféier 40 km/s am Weltraum aus.
Den Niwwel gouf am Joer 1781 vum Pierre Méchain entdeckt.
Um Spaweck
[änneren | Quelltext änneren]| Commons: Owl Nebula – Biller, Videoen oder Audiodateien |
